stixoi.info: Ο ερχόμενος άνθρωπος

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο ερχόμενος άνθρωπος

Μη βλέπεις τα χέρια μου ,αυτά μπορεί και νάναι παράλυτα
Μπορεί και να δεθούνε στα γόνατα με απελπισιά
Μπορεί ακόμα ν’απλωθούνε και σε ζητιανιά
Οταν είμαι μονάχος
Ίσως κάποτε στα χρόνια τα παλιά
Ίσως τότε σα μου γυμνώνανε την πλάτη
Και γράφαν απάνω τις προσταγές του μαστιγίου τους
Ίσως σα με κυλούσανε στο χώμα
Και με κάρφωναν με το σιδερένιο τακούνι της δύναμης τους
Ίσως οι αλλοι να στέκονταν ολόγυρα και να νομίζανε
Πως δεν ήμουν εκείνοι
Ίσως κι οταν είχα την πρώτη αιμόπτυση
Στο κρεβάτι του νοσοκομείου
Οι άλλοι στέκονταν έξω απο τις πόρτες
Και ζητιάνευαν τη θέση μου
Χωρίς να ξέρουν πως ήμουν ο ευατός τους
Κι όταν με βάζαν να σκάψω κάτω απ’τα πόδια της γής
Και ξάφνου τρίκλιζε η γής
Και μ’έβρισκε ο τάφος μέσα στους τάφους
Ίσως οι άλλοι να στέκονταν απάνω
Και να πιστεύανε πως μέναν εκείνοι ζωντανοί

Ετσι πιστεύουν,έτσι λένε πως ξερίζωσα την καρδιά μου
Μα εγώ αν εχω μέσα μου
για τους μεγάλους τυς ανέμους της ζωής
Μια δυνατή ορχήστρα
Έχω κι ένα δοξάρι για χορούς
Αν ξέρω στους ανθρώπους ν’απλώνω τη καρδιά μου
Αν ξέρω να πολεμώ ή να περιμένω
Αν ξέρω και να πεθαίνω
Ξέρω και των ερώτων τις σερενάτες
Ξέρω τι αξίζει ένας απογευματινός κήπος
Που τον σκαλίζουν ήρεμοι άνθρωποι
Στο έβγα της μέρας τους
Κι ύστερα κάθονται στο πεζούλι
Κι ακούνε τις ρίζες να τανίζονται κάτω απ’το χώμα
Σαν κοπελιές στο έβγα του ύπνου τους
Κι όταν παίρνει ένας νιός
Εκείνο το δρομάκι που αστράφτει στα μάτια του χρυσωμένο
Ακόμα και μέσα στο σούρουπο και μες στη νύχτα
Οταν αργοδιαβαίνει κρατώντας στα χέρια τη καρδιά του
Σα μια κιθάρα μελωδική
Εγώ ξέρω τι αξίζει το σεργιάνι του
Και ξέρω τι αξίζουν τα ροδοπέταλα που τον ραίνουνε
Απο ένα παράθυρο μισανοιγμένο,μισοκλειστό
Και τι αξίζει ένα ποτήρι κρασί,ένας φίλος
Ένας αυγουστιάτικος ουρανός,που μας ραίνει μ’αστέρια
Ένα χαμόγελο παιδιού που μας ραίνει με τρυφερότητα
Μια παπαρούνα που μας προσφέρνει την καρδιά της
Δώρο της άνοιξης

Για τούτο εγώ μπορώ
Όλους της ύπαρξης μου τους θησαυρούς
Απ’το ψωμί και το νερό της κάθε μιάς μου μέρας
Ως τους χορούς που θα χόρευα αν ζούσα
Ως τα τραγούδια που θα τραγουδύσα
Ως τη γυναίκα που θα έκλεινα στην αγκαλιά μου
Ολους μπορώ της ύπαρξης μου τους θησαυρούς
Απλόχερα σε μια στιγμή να τους πληρώσω
Προίκα για τον ερχόμενο άνθρωπο
Σπορά για τους ερχόμενους κήπους

Κι όταν ακούσεις για ένα άνθρωπο που ζεί και πεθαίνει
Για να γίνει ο άνθρωπος άνθρωπος
Αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ
Εγώ είμαι που δέχομαι τις πρώτες λαβωματιές
Που φέρνω τη νίκη της αγάπης
Πρώτος μαζί με όλους τους ανθρώπους
Κι αν είναι ο ποιητής παλικάρι και τολμά
Να λέει κάθε ομορφιά με το όνομά της
Μπορεί να γράψει πως κι εγώ είμαι δουλευτής
Είμαι κι εγώ εργάτης


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Γιάννης Ποταμιάνος 03-12-2009 @ 04:01	Κι όταν ακούσεις για ένα άνθρωπο που ζεί και πεθαίνει Για να γίνει ο άνθρωπος άνθρωπος Αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ Εγώ είμαι που δέχομαι τις πρώτες λαβωματιές Που φέρνω τη νίκη της αγάπης Πρώτος μαζί με όλους τους ανθρώπους Κι αν είναι ο ποιητής παλικάρι και τολμά Να λέει κάθε ομορφιά με το όνομά της Μπορεί να γράψει πως κι εγώ είμαι δουλευτής Είμαι κι εγώ εργάτης Μπράβο ΑΝΤΗ Το τέλος λέει πολλά καλή σου μέρα ::up.:: ::up.::
MARGARITA 03-12-2009 @ 05:05	μπράβο και από μένα!!!!!!
elpidakwstopoulou 03-12-2009 @ 07:45	Ξέρω τι αξίζει ένας απογευματινός κήπος Που τον σκαλίζουν ήρεμοι άνθρωποι Στο έβγα της μέρας τους Κι ύστερα κάθονται στο πεζούλι Κι ακούνε τις ρίζες να τανίζονται κάτω απ’το χώμα YMNΟΣ !!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
μηχανοδηγος 03-12-2009 @ 09:14	Συμφωνώ με την Ελπίδα ......
barboutsala 04-12-2009 @ 01:16	αποκλείεται, του ματς κι έχει ήδη αργήσει
Ναταλία... 14-12-2009 @ 04:39	Κι όταν ακούσεις για ένα άνθρωπο που ζεί και πεθαίνει Για να γίνει ο άνθρωπος άνθρωπος Αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ Εγώ είμαι που δέχομαι τις πρώτες λαβωματιές Που φέρνω τη νίκη της αγάπης Πρώτος μαζί με όλους τους ανθρώπους Κι αν είναι ο ποιητής παλικάρι και τολμά Να λέει κάθε ομορφιά με το όνομά της Μπορεί να γράψει πως κι εγώ είμαι δουλευτής Είμαι κι εγώ εργάτης Πάρα πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο