| |
Βρε σιτεμένε ανθρωπάκο,τώρα θυμηθηκες πως το αποκάτω σου θέλει αναπτέρωση και μάλιστα με πιπίνια χυμώδη και εξώκωλα?
Κι εκείνη βρε η γυναίκα σου,που σου ανάστησε τα βλαστάρια σου και που δεν έχει ένσημα για να πάρει κάποια σύνταξη,τι θ απογίνει μωρέ?
Ουτε για σκάλες να καθαρίζει μπορεί γιατί δεν είναι ανταγωνιστική των ξένων σκλάβων, αλλά ούτε και να κάνει πεζοδρόμιο την παίρνει πιά.
Ασπρίσανε τα μαλλιά της μωρέ όπως και τα δικά σου και πλάκωσαν τα αρθριτικά,τα ζάχαρα,η πίεση και όλα τα κληροδοτήματα της μεσης ηλικίας.
Όμως εσύ χαπακωμένος με βιάγκρα,το μονο που σε νοιάζει είναι πως θα χωθείς ανάμεσα στα σκέλια μιας νεαρής κοπελιάς,που δεν θάρθει φυσικά μαζί σου για την ομορφάδα σου βρε μπουνταλά,αλλά για το παχύ σου πορτοφόλι .
Τι θ απογίνει βρε ραμολί αυτή η ψυχούλα,την γυναίκα σου εννοώ βρε ,που στα νιάτα της σου καθότανε σαν την κότα σε κάθε νεύμα σου,προκειμένου να εκτονωθεί σεξουαλικώς ο Μαχαραγιάς της,πολλές φορές υποκρινόμενη και νοιώθωντας αηδία απ την χοντροκοπιά σου,αλλά κάνοντας υπομονή μήπως αλλάξεις στα γεράματα?
Ενώ εσυ λοιπόν άνοιγες την εφημερίδα σου ή την άραζες στην τηλεόραση με μια σακούλα ποπ-κορν,εκείνη διάβαζε τα παιδιά ,ετοίμαζε το φαγητό και έπλενε τα χεσμένα σωβρακα σου,πολλές φορές στο χέρι.
Κάποτε ήτανε κι εκείνη μικρούλα, επιθυμητή και παιχνιδιάρα αλλά είχε την κακή τύχη να γοητευθεί απ το κενό σου παρόν.Εχασε τα μυαλά της μαζί σου,φούσκωσε η κοιλιά,φορτώθηκε μπικουτί,πήρε βάρος,άλλαξε.Ομως όλοι αλλαζουμε κάποτε θλιβερό ραμολί,όσο σοβά κι αν ρίξουμε στη μάπα μας,όσο και να σφίξουμε τους κοιλιακούς,όσο κι αν βάλουμε στην πρέσα το πετούμενο.
Σκέφθηκες βρε τα παιδιά σου,ποση ντροπή και αηδία νοιώθουνε για την εγκατάλειψη της μάνας τους στο λιόγερμα της ζωής της?
Αλλά που να σκεφθείς βρε παρφουμαρισμένη μπόχα?Το μόνο που σε νοιάζει είναι να αποδείξεις ότι εξακολουθείς να είσαι βαρβάτος και πηδηχτούλης.
Ως πότε όμως βρε μουχλιαμένη γραβιέρα?Κάποτε ακομα και το βιάγκρα δεν αποδίδει και θα σε αφήσει στα κρύα του λουτρού και τότε.. σαν δαρμένο σκυλί θα γυρίσεις κοντά σ εκείνη,που ήτανε και η μόνη που κάποτε σ αγάπησε και σε ανέχθηκε.Ομως θα βρείς στα σίγουρα κλειστή την πόρτα,ακόμα κι απ τα παιδιά σου.
Σύρε λοιπόν στον καφενέ και συνέχισε πλέον μόνο εκεί το..πλακωτό,μιας και βρήκες κλειστές τις.. πόρτες και σου είπε εκείνη ..¨΄φεύγᨨ
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
