Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271259 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Kαλπάζοντας αγέρωχα
 
Ο καλπασμός του αλόγου γίνεται πιο έντονος
Μυρίζει το τέλος και τρέχει σα να βιάζεται να το γνωρίσει
Αντηχούν πέτρινα τα πέταλα
Λαξεύοντας με λησμονιά τις πλάκες
Κι εσύ αναβάτη μην κρατάς άλλο τα χαλινάρια
Άφησε την ύστατη αύρα να σημαδέψει το πρόσωπό σου
Θα σου γλυκάνει τις αμέτρητες ωρολογιακές πληγές
Που σε ταλαιπωρούν σα κακοφορμισμένες, σπυριάρικες βόμβες
ένα δευτερόλεπτο πριν το δικό σου μπιγκ-μπαγκ
Μη ξεχαστείς όμως!
Η ανάσα σου φτάνει ακόμα στη χαίτη του
Θα σταματήσει μόνον όταν του πεις εσύ
Ως τότε θα καλπάζει αγέρωχα
Στις παρυφές της αβεβαιότητας
Εκεί που το ΄χεις εσύ οδηγήσει
Όπως κι οι άλλοι αναβάτες, τα δικά τους άλογα
Ας το για μια φορά να σ΄ οδηγήσει αυτό
Ξέρει το δρόμο, σίγουρα καλύτερα από σένα.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Προσωπικά δεδομένα
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

αυγουστης
 
dante537
04-12-2009 @ 11:18
η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα.αλλά κάπιες φορές να την εμπιστεύεσαι ::rol.::
αυγουστης
04-12-2009 @ 11:30
Μεταμέλεια; Δεν το ΄χα σκεφτεί έτσι, αλλά σ΄ευχαριστώ που το είδες μ΄αυτό το πρίσμα. ::yes.::
dim fili
04-12-2009 @ 13:39
::rock.::
Helene52
04-12-2009 @ 13:45
Μυρίζει το τέλος και τρέχει σα να βιάζεται να το γνωρίσει
Αντηχούν πέτρινα τα πέταλα
Λαξεύοντας με λησμονιά τις πλάκες
Κι εσύ αναβάτη μην κρατάς άλλο τα χαλινάρια
Άφησε την ύστατη αύρα να σημαδέψει το πρόσωπό σου
Θα σου γλυκάνει τις αμέτρητες ωρολογιακές πληγές
Που σε ταλαιπωρούν σα κακοφορμισμένες, σπυριάρικες βόμβες
::yes.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο