| |
Χιλιοπαιγμένα όνειρα
σε φεγγαριού σκιά
πολλές φορές χαράματα
μιλάω του θανάτου
χιλιάδες πια ανώδυνα
πεσμένα οχυρά
που μένουν πια ανώνυμα
σε δρόμους του αοράτου
οι μέρες καταπίνουνε
του κόσμου τη μιλιά
μα οι νύχτες ξαναγίνονται
ψυχές που μας λυτρώνουν
αγάπες μας ανοίγουνε
τον δρόμο για ψηλά
μα όταν φεύγουν γίνονται
μαχαίρια που σκοτώνουν
τα όνειρα χαράζουνε
τον κόσμο απ' την αρχή
χωρίς πληγές και βάσανα
κόσμο γεμάτο ελπίδες
σκληρή πραγματικότητα
σκληρή μου εποχή
ποτέ ευχές και όνειρα
δεν σώζουν τις παρτίδες[B][align=right][align=left][/align][align=left][/align][/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
