| Είμαι αποπαίδι μίας άλλης κουλτούρας
Πετάω τα ρούχα μου και βουτάω στο χρώμα
Δε μπορώ να αφήσω το γκρίζο να κερδίσει τη ζωή μου
Πρέπει να ανακατεύω τις αναμνήσεις μου, να βγάζουν χρώματα
Μη με αντικρύσουν τόσο κενό και δε πιστεύω σε μένα πια
Ο καθρέφτης του εγώ μου είναι οι ματιές του κόσμου
Κοιτούν εμένα κάτω, είμαι χαλί
Προσπαθούν να με βρούνε στα βουνά, είμαι αετός
Ποτέ πιο εξαρτώμενος από τις σκέψεις των αγνώστων
Τους δικούς μου αυλικούς, να μπορώ να υπάρχω
Ξεχάστε με, ψάξτε αλλού για προκαταλήψεις
Εγώ ξέμεινα και άδειος νιώθω ελαφρύς
Τα πόδια μου δε σέρνονται, η πλάτη μου δε πονάει
Είναι ωραίο να σκας στο έδαφος με όλη σου τη δύναμη
Να μπορείς πάλι να σηκωθείς, με αίματα στο σώμα και τη ψυχή
Και ελαφρύς από τις ενοχές να συνεχίσεις
Να ξαναχτίσεις κάστρα και να στα κουρσέψουν άγνωστα μάτια
Πάλι οι ενοχές να σε ντύσουν με τους μανδύες τους
Και σιγά σιγά να βαραίνω πάλι και τα φτερά να μη με σηκώνουν
Να ζω σε ένα κύκλο που δε μπορώ να βγω, δε θέλω
Είναι τα χρώματα που σας έλεγα, είναι τα κουρσεμένα μου ερείπια
Οι σεισμοί γκρέμισαν και τη τελευταία πέτρα
Τα χέρια μου θα ροζιάσουν, ο ήλιος θα με κάψει
Τα χτίσματα μου ακόμα δε κρατάνε στο χρόνο
Μα κάποτε θα σταθώ ελαφρύς, γυμνός πάλι
Και θα χτίσω το κάστρο μου, ο ιδρώτας μου η πληρωμή
Μόνο που αυτή τη φορά θα μ’ αντικρύσουν δυο γνώριμα μάτια
Μπορεί να μη τα ξέρω, να μη τα ‘χω ξαναδεί
Αλλά θα είναι δύο μάτια που θα μπορώ να εμπιστευτώ
Και οι πύλες μου ορθάνοιχτες θα τα υποδεχτούν
Δε θα με κατακτήσουν οι βάρβαροι, αλλά ένα τραγούδι που δεν έχω ξανακούσει
Τα τείχη μου θα μείνουν στη θέση τους
Στο πέρασμα της δε θα αφήνει ερείπια
Ανθισμένοι κήποι μέσα στο κάστρο μου
Και η ελπίδα μου να μείνει για πάντα μαζί μου
Μη με εγκαταλείψει και πόλη τουρκεμένη μείνω πίσω
Τότε θα κοιμηθώ για πρώτη φορά με τα φτερά στη πλάτη
Και δε θα με τραβάει ο κόσμος κοντά του
Να πληρώνω τα λάθη μου με τα όνειρα μου
Και τότε καρδιά μου απλά θα στέκεσαι δίπλα μου
Και θα ελπίζουμε το χρόνο να μας αγαπήσει
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|