Αυτό το ποίημα δεν είναι δικό μου. Μου το έχει αφιερώσει ένας πρώιν φίλος μου, και όταν το διάβασα συγκινήθηκα πολύ. Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Ελπίζω να εκφραστείτε και εσείς μέσα από αυτό....
Τώρα που χωρίσαμε
και τις γλυκές στιγμές
από το μυαλό μας σβήσαμε,
πως το αποφασίσαμε,
αφού αγαπηθήκαμε,
τα σχέδιά μας όλα εμείς τα καταστρέψαμε....
μα εγώ αυτά δεν τα ξεχνάω,
μέσα στην καρδιά μου όλα τα κρατάω γιατί τρελά σε αγαπάω
και ποτέ δεν σε ξεχνάω.....
είσαι η ζωή μου και δεν σε ξεπερνάω...
δικός σου θα είμαι ως το τέλος της ζωής μου....
Μαχαίρι έγινες και την καρδιά μου έκοψες,
τα όνειρά μου κομμάτια τα έκανες... Συγχώρησέ με και καταδίκασέ με...
Σε αγαπώ!
