| |
Δέσποινα1971
09-12-2009 @ 07:02 | μάλλον χρόνος δεν υπάρχει....
μένει... να προσεγγίζει το χθές,το αύριο, το πάντα!!!
καλό σου απόγευμα!! | | Μπούρμπουρ Λίθρας
09-12-2009 @ 07:10 | ένας φόβος που δεν είναι μοναξιά
&
μα ο καθημερινός θάνατος της ψυχής πάντα σε κρατά σε απόσταση
αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνω
το δεύτερο κομμάτι το ασπάζομαι αν και δεν ξέρω αν το νιώθουμε το ίδιο.Ούτε την έννοια του απείρου που αναφέρεις καταλαβαίνω.τον θάνατο τον αντιλαμβάνομαι σαν ύπνο δίχως όνειρα αλλά επίσης και σαν ζωντανό χαρούμενο παλμό της θνησιμότητας μας. Όπως ήταν πριν γεννηθούμε ένα πράγμα.
Κατά αυτό πεθαίνουμε και κάθε βράδυ που κοιμόμαστε και η απόσταση που λες ως θάνατο ψυχής είναι κατά πόσο αυτός ο ζωντανός παλμός είναι το ίδιο με τους άλλους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή κάθε μέρα.αυτό όμως δεν αφήνει μοναξιά τουλάχιστον τις περισσότερες φορές;; | | mistiriodis
09-12-2009 @ 10:41 | με τον όρο θάνατο της ψυχής εννοώ την καθημερινή φθόρά....όλα αυτά που μας κάνουν να απέχουμε απο το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας αφού πολύ απλά επικεντρωνόμαστε στο να αντιμετωπίσουμε τον πόνο που μας προκαλούν οι άλλοι...είναι ένα είδος καθημερινών θανάτων..... | | dante537
09-12-2009 @ 11:31 | πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά.. ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
