| |
Κοκκινα φαναρια,χλωμα
Δρομοι σαν στιχοι, εφηβικοι, σε καποιο ποιημα
συννεφα σαν προβατα αχνα
σε καποιου τραγουδιου, μοναχικου, την ριμα
Ματια κουρασμενα αλλα και αερινα
με μια ποιητικη γλυκια μελαγχολια....
Περναμε μια ζωη σαν ομοιωματα κερινα
σε λεωφορους παρκα και σχολεια
Τρεχει ο ουρανος, νερο μεσα στην σκονη
και το περιγραμμα σου φαινεται αμυδρα
μια φιγουρα ομορφη και μονη
που στην καρδια μου επανω επιδρα
Χωρα μυστηρια ολοκληρη σε γυρισα
μα πουθενα οσο κι αν εψαξα δεν ειδα
ματια σαν και τα δικα της ομορφα
να με γεμιζουνε με αγαπη και ελπιδα
Τι να με εφερε κοντα σου απορω...
να'ταν οι μοιρες που μας κανουν να αγαπαμε;
Να καταλαβω μονο ενα δεν μπορω....
Αν μ'αγαπας και θελεις ως τον ουρανο να παμε.........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
