stixoi.info: Καταραμένος

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Καταραμένος

Τη μέρα που γεννήθηκα στο όνειρό μου σ' είδα
το χέρι της μάνας μου κρατούσες σφιχτά
στ' αυτί μου ψιθύρισες σαν να 'σουν κροτίδα
τα ματάκια μου φίλησες με χείλη απαλά

Κι όταν, χωρίς μάνα πια, μεγάλωσα
πάλι σε είδα σε ένα κρύο στενό
τα χέρια μου στο ζητιάνο άπλωσα
κι εσυ εκεί να κοιτάς να πονώ

Κι όταν εκείνος έπαψε να κρένει
σε ένα δρόμο βγήκα να ξεχαστώ
είδα ένα πράσινο φανάρι να τρέμει
και ξάφνου ένα κόκκινο κεφάλι βαστώ

Κι όταν το αίμα είχε πια ξεραθεί
εσύ εκεί στο φανάρι κρυμένος
θάνατος γύρω μου έχει απλωθεί
κι εγώ σφαδάζω, ο καταραμένος

Τώρα το σώμα έιναι τόσο ψυχρό
του πόνου τα σχοινιά μού λύνεις
το πρόσωπό σου οικείο, ωχρό
τα μάτια μου φιλάς και τα κλέινεις


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

you all laugh at me cause i am different, but i laugh at you cause you are all the same...

dante537 13-12-2009 @ 13:31	you all laugh at me cause i am different, but i laugh at you cause you are all the same.. they say youa re the cursed,but they are the cursed ones ::up.:: πολύ τρελό τρελέ!! ::up.::
TASOS 13-12-2009 @ 15:42	!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο