| |
Ποια μυστική ενόραση ωθεί τα μάτια μου
ν' ακολουθήσουν, εκείνη την καμπύλη με τα χρώματα
έτσι ως τοξεύει τον ορίζοντα
και κατατέμνει την άτμητη θάλασσα;
ποια ποίηση μαγική μεταβάλλει τα σύννεφα
σε στέγαστρα σκιερά των αιωνίως πλανοδίων πλάνων μου;
ποια φαντασία αθεράπευτη καθυποτάσσει στη ρώμη της
κι αυτό το πυρ το αείζωον που φως μου δίνει και καύματα;
σε ποια θεάματα ζητά καταφυγή το βλέμμα μου
ως βγαίνει ηττημένο απ' τα κρησφύγετα των θλίψεων;
η απάντηση υπάρχει ενσαρκωμένη μες την ακμή της σάρκας σας
μες τη δροσιά των αρυτίδωτων μετώπων σας
μέσα βαθιά, στ' ασκίαστα μάτια και στα μάγουλά σας.
Στη θέαση σας μοναχά τολμά η ψυχή μου κι ακουμπά το αιώνιο
νικώντας την καταδυνάστευση του εφήμερου.
Στην ύπαρξή σας έχει σκάψει τα θεμέλια της η ύπαρξή μου
σαρκάζοντας την ασταθή σαθρότητα της σάρκας
και μοναχά μέσα απ' τη στέρεα δόμηση των ονείρων σας
μπορώ κι ανέχομαι την πλήρη, σταθερή αποδόμηση μου
γνωρίζοντας καλά, πως θα υπάρχω και μετά από μένα...
Μικρές μου, για σας αιώνες θα μπορούσα να γράφω ποίηση
χωρίς το φόβο μη στερέψω από έμπνευση...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
