| |
Ωραία αγάπη φτάνεις τη νύχτα συντρόφισσα στην ερημιά μου
Σαν αγριεύουν τα σκοτάδια μα εγώ σε σμίγω με τη μοναξιά μου
Αφοσιώνομαι σε ότι κομίζεις αλλαγμένο
Μαζί γευόμαστε οτι ονειρεμένο
Μαγευτικές εράσμιες διάβασες κοπιώδεις μα ωραίες αναβάσεις
Κάτω απο φυλλώματα δροσιάς
Σε ώρες ξέγνοιαστης χαράς
Χυσόπαγων αστερισμών νυχτερινές οράσεις
Σμιγμένες με φάσεις της σελήνης
Μακραίωνες κατασκηνώσεις σε οροπέδια πηγών της γαλήνης
Πόσο αγαθά και καρπερά τα οροπέδια αυτά
Σπάνια γίνεται η μιλιά
Μα που γυρνάς τις ώρες της ημέρας πόσα μου στερείς
Ενώ βιάζεται ο χρόνος τόσα μου αφαιρείς
Που πλανάσαι σε ποιούς δρόμους χάνεσαι
Τι καλύτερο σε απασχολεί σε ποιά σπατάλη δίνεσαι
Σε δυσνόητα μονοπάτια διαβαίνω τραχιά
Σε χαλικούρα βουρκωτή.λάσπη βαθιά
Καιρός ανάντης,γλύστρα,φράχτης ομίχλης πυκνής
Άγνωστη η έκβαση βάρος της ψυχής
Σκοτεινά τα έρεβη του συνεπαρμού
Γδούποι αντηχούν
Λίθοι με πάταγο κατρακυλούν
Σε χώρους όχι μόνο του κενού
Λόγχισμα στην καρδιά μου αχτιδωτό
Τέτοιο που ποτέ δεν κέντησε θνητό.............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
