| |
Χειμώνας στα υγρά στενά
της Παναγίας των Παρισίων,
στο Ιλ ντε λα Σιτέ.
Οι άστεγοι ξεροστάλιαζαν.
Η Ζανέτα βγήκε για ψώνια.
Θεόγυμνη και πάλι.
Βάδιζε δισταχτικά, ποιανού
πρώτα να καθήσει, αδύνατον
ν’ αποφασίσει.
Στο ένα χέρι σφιχτά τις σακούλες
με ωμά φιλέτα και λαχανίδες.
Στο άλλο το Λιποζάν.
Τα χείλη έκαιγαν, σαν ψητά.
Τα πόδια σαν κέρινα ομοιώματα,
απ’ το ψύχος.
Μικρή, ζαρωμένη, απολιθωμένη,
η έπαρση της, μόλις που θύμιζε
παλιές δόξες.
Οι άστεγοι παρακολουθούσαν,
σφύριζαν επιδοκιμαστικά,
από τις σκηνές τους.
Οι γνήσιοι βορειοευρωπαίοι.
Το φλογερό τους ταμπεραμέντο.
Η τσίτσιδη Ζανέτα.
Κάποιος, τελικά, την αναγνώρισε.
Ήταν ο Βίκτωρας Λουγκρώ,
μετά την εγχείρηση.
Πρώην ευυπόληπτος ευγενής.
Τώρα σπουδαία τσούλα, περιοπής.
Σκασμένα χείλη.
Πανικός στον Σηκουάνα, απόψε.
Καταχείμωνο, χιλιάδες άστεγοι.
Κρύο και γύμνια.
Ανάθεμα το Λιποζάν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
