| |
| | η αγρυπνία (μέρος πέμπτο) |  | | |
Εκείνος τότες της χαμογέλασε με κατανόηση και άρχισε να της αφηγείται την περιπέτεια του Ροβινσώνα Κρούσσου στο νησί. Το ζουμπουρλουδικο κρεμότανε απο τα χείλη του σε τετοιο βαθμό, που κόντεψε να τα ξεκολήσει.
Κάποια στιγμή ο ξανθόψειρας πνίγηκε μ ενα σάλιο του και αρχισε να βήχει ασυντόνιστα.”μη σταματάς ρε ξόμπλιο,μ αρέσει όπως τα λές”του ειπε ,ρίχνοντας του συγχρόνως μια κατραπακιά στο σβέρκο.
Ητανε τοσο δυνατό το χτύπημα,που τον έκανε να πηδήξει κεφάλαιο.”έτσι ο Παρασκευάς,έγινε κολητός στον Ρομβισώνα Κρούσσο..”συνέχισε μισοζαλισμένος.
Εκεινη ξανα σμιχτοφρύδιασε, γιατί δεν καταλάβαινε απο πού ξεφύτρωσε κάποιος “Παρασκευάς” και τον ρώτησε εξαγριωμένη και με διάθεση να τον τουλουμιάσει για τα καλά στο ξύλο,αν δεν της τον κατέδιδε.
“ωστε κιαυτός Τσαρικός σαν του λόγου σου βρε ακτινογραφία?”
Με τα πολλά ο δαρμένος αφηγητής ,γύρισε πίσω σελίδα και αρχισε να περιγράφει τη συνεχεια απ το σημείο που ειδε τον ουρανό σφοντύλι.
Καποια στιγμή διέκοψε την αφήγηση του και την ρώτησε κοιταζοντας την στα μάτια.”θα ήθελες να σε φωνάζω Παρασκευούλα?”
Αυτό ητανε το κουμπί της όλης ιστορίας!
Δεν της άρεσε με τίποτις τ ονομα της που ήτανε Μάσα και που την πάχαινε και το αποδέχθηκε μετα χαράς ,ενω εκεινος προληπτικά ειχε κουλουριαστεί σε μια γωνιά και ειχε σκεπάσει το κεφάλι του με χέρια και πόδια ,περιμενοντας την επομενη κατραπακιά.
Ομως οχι μονο της άρεσε να την φωναζει “παρασκευούλα” αλλά του είπε πως έχει και όμορφα γαλανά μάτια.
Της θύμιζαν μάλιστα ένα σκύλο χάσκι κάποιου μπουρζουαζία,που ειχε αναλάβει να τον βγάζει βόλτα για τα ψιλα και τα χοντρά του.
Ο ξανθόψειρας τοτες την κοίταξε ανάμεσα στα μάτια (έτσι ρίχνεις μια πορωμένη μπολσεβίκα),λεγοντας της πως θα άλλαζε κι εκεινος το δικό του όνομα,δηλαδής απο Νικολάι που θύμιζε Τσάρο , σε Ροβινσώνα.
Αυτό την έκανε ακόμα πιο χαρούμενη ,αφήνοντας την φαντασια της να ταξιδέψει μέσα απο το μυθιστόρημα.”Ρομβινσώνας-Παρασκευούλα ,τί πιο όμορφο !” ψέλλισε αφήνοντας ενα βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης.
Στη συνεχεια ,ο σκηνοθέτης με πολύ μαεστρία,εστιάστηκε στα μούτρα της Παρασκευούλας ,που απρόσμενα ειχε αρχίσει να γλυκαίνει και να κοιτάζει μάλιστα με λατρεία τον ξανθόψειρα.
Ενα γουργουρητό ηχούσε μέσα της ,που δεν ητανε όμως εντερικό άκουσμα λόγω γλαρόσουπας,αλλά ερωτικό κάλεσμα.
Εκείνος έπιασε το υπονοούμενο και μη χάνοντας τον καιρό του,μπλόνζαρε ασούρμπαλα πάνω της.
Θα περιμενε κανείς να φάει ξεγυρισμένες σφαλιάρες και καμιά μπαλωθιά στον υποτυπώδη ποπό του,αλλα εκείνη υπέκυψε στις ορέξεις του,ζαλωμένη με ολα της τα φυσεκλίκια.Εκκρηκτική γυναίκα πως να το κάνουμε!
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους ! | | | |
|
dante537
18-12-2009 @ 04:00 | ωραία, αλλά γιατι δεν μπήκε το έκτο μέρος και πάλι το πέμπτο???? τεχνικό πρόβλημα??? τέλος πάντων ας κάνω το ίδιο comment και ας προσθέσω μία πρόταση:
this is a story in a time long ago in a world full of chaos and sorrow a time of myth and legends where the people were peddy and cruel and innocent people would suffer only one man dared to challenge their power: marakoskevasmata. marakoskevasmata posessed a writing ability the world has never seen, a strength surpassed only by the power of his heart. he was fighting the polititians of a nightmare called modern society, the old powerless yet dominant species. but wherever there was evil wherever people would suffer there would be Marakoskevasmata. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
