| |
Φεύγει ο καιρός σαν άγριος κύκνος
που έχει ανοιγμένα τα φτερά του
νύχτα αξημέρωτη, κι ο ύπνος
θλιβερό προγύμνασμα θανάτου
νήμα τυλιγμένο στην ανέμη
χάνεται η ζωή γύρο το γύρο
τι ακόμη να με περιμένει
αν δεν βρω ένα ώμο για να γείρω
ίσκιοι που με σκιάζετε, ποιοι είστε;
λίγη είναι ακόμη η αντοχή μου
Ήπειροι μεριάστε και ξακρίστε
Ν’ απλωθεί στη θάλασσα η ψυχή μου
Άγαλμα στη σάλα ενός μουσείου
πως την ακαμψία να πολεμήσω;
στην γαλήνη μέσα του ενυδρείου
τι ν' αλλάξω τι; τι να κρατήσω;
ρόδι τσακισμένο η υπομονή μου
ράγισε γυαλί και σπάσε τζάμι
να ακουστεί στα πέρατα η φωνή μου:
λίγη η ζωή και δε μου φτάνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
