| |
μεσα απο παραθυρα που μοιαζουν ενα ψεμα
μια αληθεια που χει χαθει σε σκοτεινο ρεμα
μοιαζουν τα παθοι κραυγες που δεν ακουγονται
μενουν μοναχα μορφασμοι στα χειλοι
γιατι ο κοσμος επαψε να ναι πολυχρωμος
μονο μουντος σαν γκριζο παραμυθι
και ειναι οι λεξεις οι πιο σκληρες
τα χρονια σαν αλλαζουν
κοιταξε τις φωτογραφιες
τωρα αστειες μοιαζουν
σε μια ερημο διαβατες με καμηλες
οι δρομοι του μεταξιου σβησαν σε ερημους με σκονη
μενει βουβο το πανδοχειο
θρηνοι ατελειωτοι βουβο το μοιρολοι
με φωτια και σιδηρο σκοτωνουμε το χωρο
με φωτια και σιδερο τις αλυσιδες μας πλεκουμε
και οταν πλεον τα ματια κοιταξουμε για ηλιο
με φωτια και σιδερο σκιες τυλιγουν
για αυτο μη λες το παραμυθι ενα ψεμα
μην λες πως ο κοσμος χαθηκε στο ρεμα
ακομα και αν ειναι η αληθεια
θελω να βλεπω ψευτικα ονειρα
και να κοιμαμαι βραδυ με φεγγαρι
και οταν τα ματια κλεισω να χω ελπιδα για μαξιλαρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
