| |
Η ζωή μου σελίδες από μαύρο χαρτί
Ένα φως πια δεν φτάνει να φωτίσει η ψυχή
Όλη μέρα μετράω αντοχές και βρισιές
Μα τα βράδια ξεχνάω στα φανάρια το χθες
Μια φορά το θυμάμαι ήμουν ένα παιδί
Τώρα έγινα τραύμα απο σφαίρα καυτή
Όσα κρύβω στα λόγια και βουλιάζω κρυφά
Με ξυπνούν σαν ρολόγια που ουρλιάζουν φρικτά...
Την δουλειά μου κοιτάζω και δεν λέω πολλά
Δυο παιδιά μεγαλώνω και πονάω βαθιά
Μια χαρά δέκα λύπες κι όλοι γύρω τρελοί
Είπα χίλιες θα φύγω μα γυρίζω πρωί
Δεν μου είπαν αλήθεια κι όσα βρήκα λειψά
Όσα έμαθα μόνος τα πουλώ ακριβά
Κι αν μου κλέψαν τα χρόνια έχω ακόμα ζωή
Για τα λάθη που κάνω δεν ζητώ αφορμή...
Τα παλιά μου τα χούγια θέλω πάλι να βρω
Μια θεός και μια Τσέτας ένα κύμα αλμυρό
Με κουράζει που πρέπει ότι ζω να εξηγώ
Όσα άφησα πίσω μ’ έχουν φέρει εδώ
Μα θυμάμαι ακόμα μια βροχή δυνατή
Και μια θάλασσα κρύα σε απόχρωση γκρί
Δεν μου φτάνει που φταίω και αντέχω να ζω
Θέλω κι άλλα να κάψω κι ας καώ πρώτα εγώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
