| |
Μεγάλωσα στα πούπουλα και καλομαθημένος
Ο πατέρας μου έλειπε με δουλεία απασχολημένος
Το βράδυ σπίτι μου έρχονταν παρέες και μιλούσαν
Το χώρο μου έκλεβαν και εγώ πάντα σιωπούσα
Μη με ρωτάται γιατί τα λέω όλα αυτά
Είναι ανάγκη να τα πω για να τα ακούσουν τα παιδιά
Να μη νομίσουν στη ζωή πως είναι μόνα
Να μην συμβιβαστούν να ‘’ πιάσουν τα τιμόνια ‘’
Και εκείνο το δωμάτιο με τις ζωγραφιές στους τοίχους
Καθώς τις κοίταζα με έπεισαν να γράψω αυτούς τους στοίχους
Και το μπαλκόνι φυλακή στα μάτια μου φαινόταν
Με σκουριασμένα κάγκελα ψηλά ελευθερία μου αρνιόταν
Και όταν να παίξω πήγαινα όλα να τα ξεχάσω
Ο γείτονας μου χτύπαγε το τοίχο να σωπάσω
Μη με ρωτάται γιατί τα λέω όλα αυτά
Είναι ανάγκη να τα πω για να τα ακούσουν τα παιδιά
Να μη νομίσουν στη ζωή πως είναι μόνα
Να μην συμβιβαστούν να ‘’ πιάσουν τα τιμόνια ‘’
Στην εφηβεία βρέθηκα χωρίς να καταλάβω πως
Σεξ - βία – χρήμα έγιναν αυτοσκοπός
Όντας στα 22 μου με τόσες αναμνήσεις
Σου λέω το παρελθόν σου έφηβε ποτέ μην λησμονήσεις
Κάπου - κάπου να το φέρνεις στου μυαλού σου την οθόνη
Να σου θυμίζει που ξεκίνησες ο εγωισμός να μην ‘’ψηλώνει’’
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
