| Ευτυχώς που γεννήθηκες Εσύ
κι όλες οι πόρτες οι κλειστές το μέλλον δεν μικραίνουν
είναι δράμα αίσχος και ντροπή
για μια κοντόφθαλμη χαρά όνειρα να εκπορνεύουν
Η μοναξιά έγινε έρημο νησί
κι όμως ακόμα την αντέχω
μην με εγκαταλείπεις και Εσύ
απ αυτό το κόσμο τίποτα δεν έχω
Έγινε η ελπίδα μου μόνο προσευχή
πες μου την ασχήμια πως να την αγαπήσω;
ζούσα στο ξημέρωμα κι ήρθε το πρωί
κι είδα την αλήθεια μου πριν να την πουλήσω
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|