| |
| | Το άσβεστο ταξίδι |  | | | Κάθε σχόλιο και καλόπιστη κριτική είναι δώρο για μένα. | | |
Σαν φωτιά χύνονται στο έδαφος τα καστανά της τα μαλλιά,
ακόμα και στο μουντό το χώμα ανάβουνε φωτιά
ωσάν και στη φτωχή μου την καρδιά
Στο γλυκοχάρακτο το πρόσωπό της
αγκαλιάζονται η πονηριά κ'η χάρη
στα κόκκινα λειβάδια
κάτω από τις λίμνες
τις μαύρες,τις πράσινες,γαλάζες,
πάνω όπου αντανακλώνται κάθε καινούρια μέρα
του κόσμου οι φωνές,
στην ίδια κάτασπρ'ηρεμία.
Την απότομη χαράδρα της πιθυμώ να κατεβώ,
αυτή με τους ροδώνες,τα σύκα και το μέλι
και στην άκρη της να φτάσω
τα δυο ομορφότερα της γης λουλούδια,
προτού γλιστρήσω και σ'ανήλεο κενό πέσω.
Μα και πάλι δε φοβάμαι,γιατί σε ζεστή έρημο
θα καταλήξω και στο ευωδιαστό της χώμα,
με την αλάνθαστη ηρεμία και δροσεράδα τ'απέραντου ωκεανού,
θα με σπρώξει του έρωτα το μελτέμι
σ'άπλευτα νερά,
πίσω μου θ'αφήσω ότι σ'ένα σαθρό μ'αφήνει κόσμο
και με μια ανάσα μοναχά στο βυθό θα πέσω,
αέρα καθαρό ν'αναπνέω του γκρεμού
καθώς τη ζήλια των κοραλιών και των ψαριών
θ'αντικρύζω,
έτσι τυχερός που θα'μαι στον πολυπόθητο
βυθό.
Μα μοιραία ο βυθός αναίσθητο σε γυμνή ακτή θα μ'αφήσει
ν'αγαλλιάζω,γλυκακουμπώντας τις Στήλες,
όμοια επικίνδυνες μ'αυτές
που κάποτε ένα περιστέρι πέρασε
το δρόμο στην άσβεστη ψυχή για να δείξει.
Ας είναι.Όλοι το ίδιο κάνουμε άσβεστο ταξίδι
κόντρα στους μοχθηρούς αέρηδες
που να το σβήσουνε ποθούνε.
Μα να σταματήσουμε δε θα μπορέσουμε ποτέ,
γιατί'ναι πολλά τ'αγκάθια στον κορμό κάθε
τριαντάφυλλου,
γιατί'ναι πολλά τα εμπόδια πρι φιληθούν
δυο θάλασσες στα χείλη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
dim fili
25-12-2009 @ 14:37 | Μα να σταματήσουμε δε θα μπορέσουμε ποτέ,
γιατί'ναι πολλά τ'αγκάθια στον κορμό κάθε
τριαντάφυλλου,
::up.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
25-12-2009 @ 14:42 | πολυ ωραιο..........!!!!!!!!!!!!!!!!Ας είναι.Όλοι το ίδιο κάνουμε άσβεστο ταξίδι
κόντρα στους μοχθηρούς αέρηδες............. ::yes.:: ::yes.:: | | katiabid...
25-12-2009 @ 15:00 | γιατί'ναι πολλά τα εμπόδια πριν φιληθούν
δυο θάλασσες στα χείλη ::theos.:: | | Aris4
25-12-2009 @ 15:47 | Το προβλημα σου τωρα , ειναι πως με τετοια εκρηκτικη αρχη .... δεν μπορεις να κανεις βημα "πισω"!! ::xmas.::
Καλως ορισες ... ::yes.:: | | Ανατολικός
25-12-2009 @ 23:30 | συμφωνώ με τον συνονόματο ...
και ίσως είναι κρίμα για τέτοιο εξαιρετικό ποίημα , να δημοσιεύεται αυτήν την μέρα που πολλοί δεν θα το δούνε ...
η γλώσσα σκερτσόζικη , το θέμα ακροβατεί υπέροχα στα λεγόμενα και στα νοούμενα , άκρως ερωτικό και βαθιά αισθαντικό , με δυνατά στοιχεία (υπέροχοι οι μοχθηροί αγέρηδες) , φίλε Πάρη θέτεις υψηλά τον πήχυ για εσένα ...
::1255.:: ::1255.:: | | Ανατολικός
25-12-2009 @ 23:33 | Σαν φωτιά χύνονται στο έδαφος τα καστανά της τα μαλλιά,
ακόμα και στο μουντό το χώμα ανάβουνε φωτιά
ωσάν και στη φτωχή μου την καρδιά
στο θέμα της κριτικής - φυσικά πάντα καλόπιστης -
επειδή εμένα προσωπικά δεν με αρέσει να επαναλαμβάνονται οι λέξεις , μήπως θα ήταν καλύτερο να αντικαταστήσεις την μία "φωτιά" με κάτι άλλο ;
μια ταπεινή πρόταση :
Σαν λάβα χύνονται στο έδαφος τα καστανά της τα μαλλιά,
ακόμα και στο μουντό το χώμα ανάβουνε φωτιά
ωσάν και στη φτωχή μου την καρδιά
με όλη την αγάπη ... ::xmas.:: | | smaragdenia
26-12-2009 @ 00:38 | υπεροχα γραμμενο και με πολυ ομορφο τροπο δοσμένο........
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | havana
26-12-2009 @ 04:55 | ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΡΑΦΗ!!!!!!Κάποια σημεία είχαν τη μεγαλειώδη
περιγραφή του αγαπώμενου προσώπου όπως στο
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ!!!!! ΜΠΡΑΒΟ! ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
