| |
[align=center]Γλυκό ακορντεόν
Μετρημένα τα σκαλιά ως τ’ αστέρια
Ένα, δύο, πέντε, δέκα…
Κι η μουσική τ’ ανεβαίνει τρέχοντας
Μεσημέρια του χειμώνα
με αρρωστιάρη ήλιο
βράδια του καλοκαιριού
με ξάγρυπνο φεγγάρι…
ως τ’ αστέρια!
Στο χέρι φοράς κόκκινη και άσπρη κλωστή
Σου πάει
Χαμογελάς
Σου πάει
Έχει βραδιάσει στο ρολόι της εκκλησίας
Δεκάδες αυτοκίνητα περνούν τη γέφυρα
Πάνε κόκκινα και γυρίζουν λευκά
Σαν τις κλωστές στον καρπό σου
Δροσερή ψιχάλα μοιάζεις
Κι εγώ πίνω τη βροχή
απ’ τα χέρια σου
Ύστερα…
Ύστερα χάνεσαι
Τώρα πάει
Πέρασαν αυτά
Σαν τις νεφέλες εκείνου
του λιγοστού
Μάρτη…[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
