| |
[color=fuchsia][B]ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ[/B][/color]
[color=purple][B]Στο βάθος των ξεχασμένων, ναυαγισμένων και ξεφτισμένων από χρώματα ονείρων, υπήρχε καλά κρυμμένο ένα καταπράσινο χωράφι, στολισμένο με κόκκινες ντροπαλές παπαρούνες. Το τοπίο φρουρούταν από ογκώδη πανύψηλα όρη και σε συνδυασμό με το άπειρο γαλάζιο του ουρανού, δημιουργούταν μια απερίγραπτα δυνατή αίγλη, που αγκάλιαζε εγκάρδια το μικρό αυτό κομμάτι γης. Στο κέντρο του χωραφιού, υπήρχε ένα ξύλινο σπιτάκι και γύρω από αυτό, έναν φράχτη να το προφυλλάσει από απρόσμενους εισβολείς και κακόβουλους επισκέπτες. Δεν υπήρχε κάποιος τριανταφυλλένιος κήπος που να χρειάζεται συνέχεια ανθρώπινη φροντίδα, παρά μόνο κατοικούσαν αγριολούλουδα που φύτρωναν με τις σταγόνες της βροχής. Κατακίτρινες ξινήθρες, κάτι ασήμαντα λουλούδια για κάποιους χωρίς άρωμα, αλλά με απλότητα ομορφιάς και περίσσια χάρη, πλούτιζαν το χωράφι. Μία γέρικη ελιά στεκόταν όρθια και υπερήφανη περίπου έναν αιώνα. Αιώνας ευλογημένος, όπου το δέντρο αυτό, γινόταν αυτόπτης μάρτυρας συμβάντων περασμένων γενεών.
Κάποτε σε αυτό το σπιτάκι, κατοικούσε ένας γέροντας σοφός που μετά το θάνατο της αγαπημένης του Ροζαλίας, κλείστηκε στον εαυτό του και απομονώθηκε από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ασχολούμενος μόνο με αγροτικές εργασίες. Ο καθαρός αέρας γέμιζε με υγεία τα πνευμόνια του, οι λεμονιές και οι πορτοκαλιές σκορπούσαν την ευωδιά τους στο χωράφι και εκείνος φορώντας τις γαλότσες του, σηκωνόταν από τα χαράματα να περιποιηθεί την εύφορη γη.
Ένα απόγευμα που επέστρεφε κουρασμένος, θέλησε να ξαποστάσει κάτω από τον πλούσιο ίσκιο της ελιάς. Ακουμπώντας τη τσάπα του στο χώμα, αισθάνθηκε κάποια σκληρή που έμοιαζε με πέτρινη επιφάνεια να εμποδίζει να τη καρφώσει στη γη.
Με υπομονή και επιμονή, άρχισε να ξεσκεπάζει το μυστικό που υπήρχε χρόνια εκεί θαμμένο. Τα αποκαλυπτήρια δεν άργησαν και πολύ να συμβούν, αντικρίζοντας ένα πέτρινο πηγάδι σκεπασμένο με χορτάρια και εκείνες τις μικροσκοπικές μαργαρίτες, ναι τα υπέροχα χαμομήλια, τα φαρμακευτικά βότανα της θεραπείας που χρησιμοποιούνται ως αφέψημα και απαλλάσσουν από πόνο του στομαχιού.. . Απορούσε πως τόσο καιρό δεν το είχε ανακαλύψει και τώρα που βρισκόταν στο τέλος των ημερών του, τύχαινε να το συναντήσει. Ξαφνικά, ο ουρανός συννέφιασε και το φόντο του καμβά βάφτηκε γκριζωπό. Στη τσέπη του κρατούσε ένα νόμισμα που ίσα ίσα του έφθανε να αγοράσει ένα καρβέλι ψωμί από το διπλανό χωριό. Πόσο του έλειπε η Ροζαλία… Κλεφτήκανε όταν ήταν μικρά παιδιά και έζησαν μαζί ενωμένοι τόσες δεκαετίες και αποκτήσανε παιδιά και εγγόνια. Αχ και λίγο να αντίκριζε τα γαλανά της μάτια και να χάϊδευε τα ξανθά της μαλλιά! Να κρατούσε για λίγο το χέρι της και εκείνη να του χαμογελούσε γλυκά! Ένα δάκρυ αλμυρό κύλησε από το ρυτιδιασμένο πρόσωπό του, ρίχνοντας το κέρμα στο πηγάδι. Μία αστραπή έλαμψε αναπάντεχα στο σκοτεινό ουρανό με απόχρωση πορτοκαλί και ένα άσπρο συννεφάκι σχημάτισε τη μορφή της Ρόζας να του χαμογελά. Ο γέροντας Θεόφιλος κοίταζε εκστατικά και αποσβολωμένα το περιστατικό επιθυμώντας να βρεθεί μαζί της στον παράδεισο.
Το βρόχινο νερό γέμιζε σταδιακά το πηγάδι και εκείνος παίρνοντας μία μαρμάρινη πλάκα που βρήκε πεταμένη στην αυλή, σφυρηλάτησε τη φράση «Το πηγάδι των Ευχών».
Η επιγραφή εκείνη θυμίζει από τότε μέχρι και σήμερα το θαύμα που βίωσε ο γέροντας και δίνει ελπίδα για τη πραγματοποίηση των δικών μας θαμμένων ονείρων και άπειρων ευχών…[/B][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
