| |
Στις κοιλάδες της σιωπής.
Στα παιδιά που κυνηγώ και ποτέ δε φτάνω.
Στη φτηνή εξουσία,
που χώθηκε βαθιά μες στο μυαλό μου.
Στη θερμή πλάνη,
που φορέθηκε σα ρούχο χειμωνιάτικο.
Στη μόδα.
Στα γυμνά χέρια.
Στη μισθωτή εργασία.
Και κλείνω βιαστικά τα μάτια,
Μα, είναι αργά πια για να αλλάξω!
Στις μέρες μας, άλλωστε,
Όλα απέκτησαν μια ανάλαφρη ματαιότητα.
Οι ορίζοντες αλλάξαν χρώμα και δεν είναι πια μακρινοί,
Γίναν ένα γλυκό νανούρισμα.
Οι ίσκιοι χάρισαν την εξουσία τους στα νερά,
Κι οι ήχοι δε χάνονται πια στο απειροστό,
μα στο άπειρο γυρεύουν τη μικρή αλήθεια τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
