Εξακολουθεις να με παρασυρεις βαθια
εξακολουθεις να με ξυπνας
τετοιο μαρτυριο δεν υπαρχει
τοσο γλυκο
Και οπως ο ατελειωτος δρομος θα ‘σαι
και εγω η εξαντλημενη σαρκα από παντα
στα πλευρα σου θ’αφηνω κουρνιαχτο
κουρνιασμενη κατακοπη στους κολπους σου
διχως σκεψη να σκαλιζομαι
σα μωρο σα σταγονα σα τριγμος σα φυγη
στο πεσμενο σκιαδι σου που παλλει το Φως
θα σχηματιζομαι περα απο καθε ελεγχο
Ολοι τρεμουν και σιγουν με μας να σιγουμε πιοτερο
και παντα καποιος σαν οιωνος πρωταρχικος
ψαχνει κι εναν ακομη ν'αναμετρηθει
ν’ ανταριαζει να συμπαρασυρει στην ακυρωση του
οπως το ορμητικο αγερι το ετοιμορροπο κλαδι το κουρνιασμενο νερο
κι ας ηταν να το παθαιναν ολοι να συνθλιβει κεινος ο πρωτος
να παρει σαρκα η Αρχη Φοβος π'ολο τη ξερα το πνιγμο της ξεβραζει
και δεν υπαρχει ελπιδα
μα καπου πολυ βαθια στο αφωτο κρυο
μια ετοιμογεννη φωνη της τρεμει
και ποιος κατακοκκινος βαφεται ..
Στο Κενο που μεγαλωνει στεκουμενο κι ολο αλλαζει χερια..
πισω παντα στις σιδεριες ετουτες λευτερο να συλληφθει
κατι να αποφερει.
Η μαγισσα που καθεται πλαι μου χθες σα ν'αδειασε
λοιπον ολη φανηκε τελειως
χαμογελασε σα μαννα σα παιδι πανω μου
και κρατησα τελευταια τη χροια τουτη
δεν υπαρχει να φοβηθω άλλο τιποτα
από παντα εμενα μονο.
Ως ενα υπολοιπο στο κοιμισμα μοναχα υπαρχω.
Η μαγισσα που καθεται πλαι μου χθες σα ν'αδειασε
λοιπον ολη φανηκε τελειως
χαμογελασε σα μαννα σα παιδι πανω μου
και κρατησα τελευταια τη χροια τουτη
δεν υπαρχει να φοβηθω άλλο τιποτα
από παντα εμενα μονο.
Ως ενα υπολοιπο στο κοιμισμα μοναχα υπαρχω!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΓΙΟΥΛΗ!!! ::kiss.:: ::up.:: ::theos.::
