| |
Θέλω να ισορροπήσω σε ένα σχοινί τεντωμένο,
στα σύννεφα ψηλά εκεί να Το στηρίξω.
Θέλω τον ουρανό να τον διασχίσω όλο, να τον θυμώσω θέλω
Κι αφού θυμώσει αρκετά θέλω να τον κάνω να κλάψει.
Μέσα σε δάκρυ της βροχής να μπω και για την γη να βάλω προορισμό.
Από εκεί ψηλά να δω το κόσμο όλο, εικόνα να είναι μαγική.
Ξύλινη να 'ναι η γη και οι άνθρωποι τερμίτες,
που σιγά-σιγά την τρωνε.
Που σιγά αλλά σταθερά την καταστρέφουνε.
Η σταγόνα να πλησιάζει, όλο και πιο πολύ στην ανήμπορη ξύλινη γη.
Και αυτοί
όλοι να δουλεύουνε για την καταστροφή,
χωρίς να κοιτάξουνε Ψηλά στον ουρανό, χωρίς να κοιτάξουνε ψηλά,
την σταγόνα που έρχεται Σαν να είναι τιμωρός.
Την σταγόνα που προορισμό έχει βάλει να πνίξει Τους τερμίτες όλους,
με σκοπό να σώσει ότι ακόμα μπορεί να σωθεί,
Λίγο πριν την τελική καταστροφή.
Έστω και την ύστατη στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
