Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 1970-2010
 
1 9 7 0 – 2 0 1 0

Πρωί πρωί τα σχολικά τα εμβατήρια
για μια σημαία με το ζόρι λατρευτή
παιδιά-μεγάλοι γύρω δέκα εκατομμύρια
τέτοια ξεφτίλα πώς την είχαμε ανεχτεί.

Και γω στα έξι, μέλος κάποιας συνοικίας
όπου στο χώμα ασελγούσε το μπετό
τα παλαμάκια ήμουν μίας συναυλίας
του Καλλιμάρμαρου ένα διάζωμα λευκό.

Με μια αντίσταση- μαϊμού έβγαζε χρόνια
η φοβισμένη μας φυλή της παρακμής
εφτά χρονάκια χτυποκάρδια και καψόνια
με φιλοτίμου αναλαμπές της μιας στιγμής.

Κάποια βραδιά δυο-τρία τανκς λιώσαν την πίσσα
ρίξανε κάτω κιγκλιδώματα-ψυχές
και τότε ξύπνησαν τα μάτια από τη νύστα
βρήκαν κλειδί της ανοχής οι φυλακές.

Με μια σπρωξιά σκορπίσαμε όλα τα γελοία
εμείς, οι ίδιοι οι υπήκοοι της ντροπής
μα πάλι η ίδια νυσταγμένη παραλία
μεταπολίτευσης γενιά, νέας κοπής.

Έντεκα πια με δυο καμένα ελβιέλα
να αλωνίζω σε Αλάμπρα κι Ερυθρό
με ιδρωμένη από τη μπάλα τη φανέλα
και με το δάσκαλο μεγάλο μου εχθρό.

Μετά το ογδόντα, νέες πια συντεταγμένες
η δύση τώρα μας πηδάει καθολικώς
οι μουσικές μες στη χρυσόσκονη πνιγμένες
και μία ροκ να πνέει τα λοίσθια δυστυχώς.

Πανωσηκώματα σε κτίρια-χαρτόνια
ίσα να πούμε ότι αγγίξαμε Θεό
και δυο πετούμενα γκρεμίσαν σαν κανόνια
πύργους-θηρία και δεν άφησαν φτερό.

Τρομοκρατία μελαμψή όλοι για όλους
μίας αγίας ημιμάθειας οι ορδές
με τη χατζάρα του τρελού να κόβουν κώλους
κι οι δυτικοί να τους παλεύουν με πορδές.

Σε μία λίμνη από σκατά ανακυκλωμένα
να κολυμπάμε δίχως τέλος και αρχή
με τα μανίκια νάναι ανασηκωμένα
μόνο για μία μαλακία αυτιστική.

Κι όλο παλεύω να τραβήξω τις κουρτίνες
να ανεβώ σε σκαλοπάτι πιο ψηλό
από τα έξι μου κοιτάζω τις βιτρίνες
και αγοράζω τελικά το πιο φτηνό.



Σπύρος Φυλακτός





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
gogotheodoridou
03-01-2010 @ 15:05
ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ!ΑΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΚΑ Η ΣΚΛΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕ ΞΕΝΙΣΕ ΤΕΛΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ!!!ΜΠΡΑΒΟ ΞΑΝΑ ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα
03-01-2010 @ 15:47

Έντεκα πια με δυο καμένα ελβιέλα
να αλωνίζω σε Αλάμπρα κι Ερυθρό
με ιδρωμένη από τη μπάλα τη φανέλα
και με το δάσκαλο μεγάλο μου εχθρό.

ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΗΓΑΙΝΕΣ?

ΚΑΛΑ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ
ΚατεριναΘεωνα
03-01-2010 @ 16:33
TO ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΗΝ 11ο AΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ
ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΑ ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΑΛΛΑΞΕ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ Ν.ΨΥΧΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΟ Ν.ΨΥΧΙΚΟ
Kostas Houston
03-01-2010 @ 21:30
Tρομερό. Περιγράφεις μια ολόκληρη γενιά

http://www.youtube.com/watch?v=qnwxxx2ikmM
Ναταλία...
04-01-2010 @ 04:32
Πανωσηκώματα σε κτίρια-χαρτόνια
ίσα να πούμε ότι αγγίξαμε Θεό
και δυο πετούμενα γκρεμίσαν σαν κανόνια
πύργους-θηρία και δεν άφησαν φτερό.


Κι όλο παλεύω να τραβήξω τις κουρτίνες
να ανεβώ σε σκαλοπάτι πιο ψηλό
από τα έξι μου κοιτάζω τις βιτρίνες
και αγοράζω τελικά το πιο φτηνό

Τέλειο ::yes.:: ::xmas.::
elpidakwstopoulou
04-01-2010 @ 04:39
Πανωσηκώματα σε κτίρια-χαρτόνια
ίσα να πούμε ότι αγγίξαμε Θεό
και δυο πετούμενα γκρεμίσαν σαν κανόνια
πύργους-θηρία και δεν άφησαν φτερό.

::1255.::::1255.::::1255.::::1255.::μπράβο σου δεν έχω λόγια !!!!!
Ανατολικός
04-01-2010 @ 05:04
μίας αγίας ημιμάθειας οι ορδές

το αριστούργημα ίσως από όσα διάβασα αυτές τις μέρες ...

ολο εξαιρετικό , σαν να τα βλέπω πια μπροστά μου , κι ας άρχισα εγώ αργότερα ...

σαν να παραανεβαίνει ο πήχυς εδώ μου φαίνεται ... !

::1255.:: ::1255.::
morrissey
04-01-2010 @ 05:55
Διαφωνώ σχεδόν με ολόκληρο το νόημα του ποιήματός σου, αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό. Η ουσία είναι πως παρά το γεγονός αυτό, δεν μπορώ παρά να σου πω μπράβο. Ξεχωρίζεις.
αντικλείδι
30-11-2010 @ 21:44
ΕΥΓΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εξαιρετικό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο