| |
Πέρασαν καραβιά
απ’ τις ακτές μου
Και δέσανε τις άγκυρες
Βαθιά στις πληγές μου
Οι ναυτικοί κλαίγανε
Το χαμό κάποιου φίλου
Και για να ξεχάσουν
Θολά νερά πίνουν
Πέρασαν άνεμοι
Μα δίχως κατάρτι
Τη πόλη τους βλέπανε
Μονάχα στο χαρτί
Η θάλασσα έσπαγε
σαν γυάλινος θολός
Κανείς τους δεν ήξερε
Που είναι ο δρόμος
Πέρασαν χειμώνες
Τους αγκάλιασαν χιόνια
Και ιππότες (οι πότες) στεκόνταν
Ακίνητα πιόνια
Ο ουρανός σκέπαζε
Γλυκά με ένα χάδι
Και τις ματιές έσβηνε
με μαύρο σκοτάδι
Πέρασαν καραβιά
απ’ τις ακτές μου
Και δέσανε τις άγκυρες
Βαθιά στις πληγές μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
