| |
| | Να φύγω απ τη φυγή… |  | | |
[B]Να φύγω απ τη φυγή….
σ ένα βουνό ν ακούω την ηχώ του πόνου
φωτιά με τη φωτιά να γεννηθούν τα όνειρα μου [/B]
Τα πιό όμορφα σε βρίσκουν εντελώς απροετοίμαστο, την ώρα που τα
έχεις ξεγράψει από τη ζωή σου , που έχεις πάψει να πιστεύεις σε αυτά.
Ανατρέπουν τα πάντα μέσα σου με ένα τρόπο απίστευτα μοναδικό . Η
ροή των στιγμών που κυλούσαν αδιάφορα και ασπρόμαυρα ,γεμίζει
χρώμα και αποκτά υφή .Το άπιαστο και άυλο γίνεται απτό και δυνατό.
Το μελαγχολικά μονότονο μεταμορφώνεται σε απρόσμενα χαρούμενο .
Αρχίζεις πάλι να ακούς την καρδιά σου ,ένα ήχο, ένα θρόισμα ανέμου
που είχες πάψει προ πολλού να ιχνηλατείς σε ένα δρόμο χαμένο που
περπάτησες και τα σημάδια έχουν σβήσει. Αποτυπώματα βαθιά, πληγές
στο πολυτάραχο δρόμο σου, που οι καταιγίδες της ζωής δεν άφησαν
να επουλωθούν τα τραύματα ,παρά μόνο παραχώθηκαν με χρόνο και
θάφτηκαν στης λησμονιάς τη μνήμη . Δέντρα υγιή με καταπράσινα
φυλλώματα, γεμάτα με το σαράκι της άρνησης να τους κατατρώει τις
ρίζες .[B]Κρύο έφερε η νύχτα πάλι ,η παγωνιά της μοναξιάς απλώνεται στην
καρδιά, την διαπερνά. ,συσπάται ,χτύποι ρυθμικοί μοναχικοί ,άτονοι για
συντροφιά, μονότονα παράφωνοι ,κυριαρχούν ,διαφεντεύουν την ζωή ,
ανάσες παγωμένες οι στιγμές ιχνογραφούν την απουσία στη σιωπή .
Ω απουσία μητέρα της χλωμής οδύνης.[/B] Και εκεί που είσαι έτοιμος να
σωριαστείς απ τα λαβώματα που μείναν ανοιχτά και κακοφόρμισαν στο
χρόνο , ποτίζει τις ρίζες της ύπαρξής σου ο έρωτας .[B]Ακούω τη φωνή σου,
μεταμορφώνεις τη σιωπή ,εισβάλει η εικόνα σου εντός μου, σπάει το
κρύσταλλο της νύχτας ,αγάπη η φωτιά[/B] .Και το σαράκι της άρνησης γίνεται
προσμονή κι επιθυμία . Ο χρόνος και ο χώρος αποκτούν τη διάσταση της
ζωής. Το δέντρο ποτισμένο με το νερό της δημιουργίας ανθεί και ωριμάζει.
Δένει καρπό και γονιμοποιεί το είναι σου , κυοφορεί και ενδυναμώνει
το συναίσθημα της αγάπης στις φυλλωσιές της ανθρωπιάς σου. Πλησμονή.
Τρέφεσαι φως και σε μεταλλάσσει ξανά σ αυτό που ήσουν και είχες
πια ξεχάσει. Όλα ένα θαύμα την ώρα που αφέθηκες, κι έγινε γιατρειά .
Ανατέλλοντας ο ήλιος ξεπλένει τα ξεραμένα χρώματα του πίνακα της
προηγούμενης ημέρας και αφήνει τα πινέλα δίπλα στην κάθε χαραυγή
μας ,να πιάσουμε. Τα χέρια υγρά και άκαμπτα από δάκρυα και χρώματα
, γεμάτα μνήμες , τρεμοπαίζουν δειλά ,στον καμβά μιάς νέας μέρας .
Η ζωή , το πιό ατίθασο θηλυκό , σε περιμένει , πάτα της γλυκά το
γκάζι και άστη να αφηνιάσει ,στην αγκαλιά του χρόνου σου να πεθάνει
και να αναστηθείς μέσα απ το φωτεινό χάλασμα των ημερών σου .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | ..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης.. | | | |
|
oneiropola
06-01-2010 @ 13:56 | Να φύγω απ τη φυγή….
σ ένα βουνό ν ακούω την ηχώ του πόνου
φωτιά με τη φωτιά να γεννηθούν τα όνειρα μου
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΥΓΕ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | katiabid...
06-01-2010 @ 13:57 | Γιάννη φοβερό και αγαπημένο!
Χρόνια Πολλά...
(σήμερα είχαμε κάποιες κοινές σκέψεις ή ιδέα μου είναι; ''παραμύθι'')
::love.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Akrivauthority
06-01-2010 @ 14:01 | Ημουν λεει μωρο μεσα σε εναν ορμητικο καταραχτη.Μια γλυκια φωνη μιλα...ΔΕ ΘΑΣΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΒΑΘΙΑ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΘΑ ΝΑΙ,ΔΕ ΘΑ ΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΜΑ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΘΑΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΠΕΡΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!!!ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ!!!ΘΥΜΗΣΟΥ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ!!!Ειμαι στην αρχη?Ειμαι στη μεση?Πλησιαζω στο τελος?Κατι παραδοξο συμβαινει...Γυρισα να δω τα βηματα που διανυσα,γυρισα να δω την ξεχειλη ζωη μου....κι ενιωσα ΑΔΕΙΑ.Ενα δακρυ κυλησε....κι εγω χαμογελουσα!Τα λουλουδια ανθιζαν,μα οχι για μενα.Το σεληνοφως ελουζε τον κοσμο,μα εγω ημουν στο σκοταδι.Το ουρανιο τοξο δε χρωματιζε τη δικη μου πορεια.Ο ερωτας δε ξεδιψουσε τα δικα μου χειλη.Τα αστερια δεν ελαμπαν για μενα.ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?Σκουπιζω τα ματια,τολμω να πω...ΘΕΕ ΜΟΥ...ενα ΘΑΥΜΑ προσμενω!Το θαυμα που εγινε μεσα μου αλλα ποτε ΓΙΑ ΜΕΝΑ,χαρισε το και σε αυτους που δεν ενιωσαν ποτε τι σημαινει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ...χαρισε το σε αυτον που θα ταξιδεψει να βρει το χαμενο μου ονειρο...ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!!!
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΟΥ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.......ΙΩΑΝΝΗ....
1326
::hug.:: | | Akrivauthority
06-01-2010 @ 14:24 | Η Αποκάλυψις του...
Πράξη πρώτη
Δέκα πληγές λαβώσαν το κορμί
Μια την ψυχή
Φόβος Ερωτας
Είναι ευχάριστα στο κλουβί
Είναι ζεστά
Η λύσσα των αγέρηδων δεν ακουμπά
Μόνο καμία φορά αφόρητη υγρασία δακρύων
Μόνο καμιά φορά κοφτερές οι λάμες
Αλικο αίμα βάφει την εικόνα
Καθώς...
Τα λεπτά κυλούν αργά
Η ζωή γρήγορα με προσπερνά
Κάπου στον Ταύγετο α'ι'τός πετά
Το βλέμμα τολμά να υψωθεί,
μέχρι την άκρη του δρόμου
Δεν πάει παραπέρα
Μαραζωμένα τα φτερά
Ασφάλεια νωθρότητας
Καρδιά μην χτυπάς
Ταράζεις τη νεκρική ηρεμία
Δεν πρέπει να πετάς
Δεν πρέπει να χτυπάς
Δεν πρέπει ν'αγαπάς
Δεν πρέπει να ζεις
.........................................
Πράξη δεύτερη
Ακούω τη φωνή σου στη σιωπή
"Θέλω να βγω από δω"
Θωρώ το βλέμμα σου στο σκοτάδι
"Κοίτα με ζω ακόμα"
Ακούς τη φωνή μου στη σιωπή
"Πόσο μοιάζουμε"
Κοίτα στο φως
Κάποιος θέλει να παίξει μαζί σου
ΕΛΑ, ΕΛΑ ΕΞΩ...
........................................
Πράξη τρίτη
Η αντάρα σηκώνεται
Οι πληγές θεραπεύονται
Τα χείλη ξέρουν να γελούν
Μπορείς να αυτοφυλακιστείς
Μα δεν θα κατορθώσεις ποτέ να φυλακίσεις την καρδιά
όταν η αγάπη της χτυπά την πόρτα...
Αθώο παιδί...
Ο άγγελός της σε καλεί
Βαρέθηκα να παίζω τη μοναξιά
Ελα να παίξουμε....ΤΗ ΖΩΗ....
Ελα στο ΦΩΣ....
Αποκαλύψου......Ιωάννη...
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | giannis0911
06-01-2010 @ 14:37 | Λεηλατώ την ηδονή που καθρεφτίζει το κορμί σου στο χρώμα
των ματιών σου ,καθώς το ρίγος τους με διαπερνά και όλα
γίνονται ένα . Εγώ κι εσύ , κορμιά πυρακτωμένου πάθους ,
βάζουν φωτιά και λιώνουν , σμίγουν ψυχή και σάρκα , εκεί που
στήνει ο έρωτας χορό .....η διάθεση κάλπασε αχαλίνωτα και
υψώθηκε φτερωτός θεός , πανεπόπτης συναισθημάτων , στην
κορυφή της χαράς . Κυρίαρχη. Παράφορα ερωτευμένος . Ζω
στο στροβιλισμό των πνοών ενός τεράστιου φονικού έρωτα που
ο θάνατος ακαταμάχητος και αργός συνωθεί στον άπληστο κόλπο
του όλες τις μορφές των επιθυμιών μου .Αδηφάγος τυφλός και
ασύνειδος κατασπαράζει το είναι μου , απολέμητος , με το κύρος
της πηγής του να ανιχνεύεται στα αδιατάραχτα βάθη της ψυχής
μου . Πόνος που παραπέμπει στην γέννηση του άνθρώπου μέσα
μου , συνοδευόμενος με των ωδίνων το σπασμό , αθροίζει την
σωματική αμηχανία και την ψυχική ταραχή στην πρώτη αντίδραση
της επαφής με το δικό σου κόσμο .Η πλούσια πολυχρωμία
συναισθημάτων και η ηχητική πανδαισία αντιδράσεων , συνθέτουν
τη μελωδία ,κλειδί εισόδου στο σύμπαν μου , εκεί που αναδύεται
το μέγα λάλητρο των θέλω μου , στην περιοχή της απόλυτης
δικής μου αλήθειας που εγεωμέρτησε στο σάρκωμα της μορφής σου
έρωτας γενεσιουργός στην ολότητα μου . Εκεί που η ευκρασία του
αέρα σου αφαιρεί απ τη χλωρίδα της ύπαρξης κάθε φθαρτικό
μελάνωμα που οδηγεί στον αφανισμό .
| | yiannistellidis
06-01-2010 @ 14:41 | xronia polla gemata omorfes diniourgies !!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | giannis0911
06-01-2010 @ 14:48 | Akrivauthority ::1326.:: Στο φως , ναι , γιατί η ζωή είναι μονόπρακτο . Σ ευχαριστώ . Για όλα .... | | giannis0911
06-01-2010 @ 14:58 | yiannisstellidis ::smile.:: χρόνια πολλά και σε σένα
δημιούργημα...μιά μικρή προσωπική αθανασία στην αιωνιότητα του απείρου ... | | giannis0911
06-01-2010 @ 15:05 | oneiropola ::smile.:: ευχαριστώ
katiabid... χμ..."παραμύθι" ::23306.:: σ ευχαριστώ | | Mικρουλι
06-01-2010 @ 22:18 | Καταπληκτικο!!! Μπραβο, μπραβο, μπραβο σου!!
Χρονια Πολλα για την γιορτη σου!!!
::hug.:: ::up.:: ::hug.:: | | giannis0911
07-01-2010 @ 05:47 | Μικρουλι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
