| |
[align=center]
Αυτό δεν είναι ποίηση είναι κάτι ζωντανό
είναι κάτι που θα κρατάω στην καρδιά μου αληθινό
είναι κάτι που μου δίδαξε πολλά σ’ αυτή την γη
κ’ άλλα τόσα που θα μάθω απ’ την νύχτα στην αυγή
Μου έμαθε να περπατάω όταν δεν είχα πόδια
μου μίλησε σαν φίλος όταν δεν είχα λόγια
Μου δίδαξε να πηδώ, να πέφτω, να αγαπώ
και να δίνω μόνο αγάπη σ’ αυτούς που εκτιμώ
Το έψαξα πολύ και δάκρυσε η καρδιά μου
για μια στιγμή την ένιωσα να φεύγει μακριά μου
Μην λυπάστε όμως για μένα ίσως ήτανε γραφτό
αυτός ο πόνος να με κάνει πολύ πιο δυνατό
Εγώ ήμουν το παιδί με τα παράξενα μυαλά
που δεν πίστεψε ποτέ ότι πλουτίζεις με λεφτά
Εγώ ήμουνα αυτός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ
και το μαύρο ήθελε να βάψει με κόκκινο και μπλε
Είμαι ανθρώπινη μορφή δεν είμαι ένας θεός
η σάρκα μου ματώνει γιατί είμαι απλά ένας θνητός
Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει γιατί έτσι νιώθω άνθρωπος
έχω αισθήματα τα νιώθω και δεν είμαι απάνθρωπος
Στο δρόμο έχω μάθει να πολεμάω μια ζωή
να χορεύω με τους στίχους και να ζω για την στιγμή
Στο δρόμο ζωντανεύω με σκιές τα όνειρα μου
και με την μουσική μου νιώθω να τα φέρνω όλα κοντά μου
Χάθηκε ένα όνειρο και τώρα πια δεν το αγγίζω
μα έχω άλλα εκατό στην καρδιά να υποστηρίζω
Ξανάπιασα στα χέρια μου την θετική μου πένα
δίνω μορφή στα όνειρα μου και τα φτιάχνω ένα, ένα
Πίστεψε με θα πραγματοποιήσω και τα εκατό
γιατί τα όνειρα κρατάνε το όνειρο μου αληθινό
Όλοι θέλουν να δουν τα όνειρα μου πεθαμένα
μα αυτή την χάρη δεν τους κάνω εγώ τα φτιάχνω μεθυσμένα
Εθισμένα για ζωή, και λιγάκι τρελαμένα
στην θετική ενέργεια όλα πιστά αφοσιωμένα...
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
