| |
[align=center][B]Οι λιμνες των ματιων μου καθρεφτες..
Το φως της ψυχης μου το πηραν κλεφτες...
Το πεπλο της ζωης μου το πλεκουν μοιρες...
Τη χαμενη μου νιοτη κλαινε χηρες...
Το αγγιγμα μου παγωσε ο χρονος...
Μονιμος κατοικος πια εγινε ο πονος...
Η χαμενη μου αγαπη στο βαθος κυλα...
Με πετρωμενα χειλη τη καρδια μου φιλα...
Στης ζωης μου το δρομο ομιχλη απλωνεται...
Η φωνη της συνειδησης μου για παντα φιμωνεται...
Θρυψαλα τα αστρα του δικου μου ουρανου 'γιναν...
Το χυμο τους σκιες και ξενοι 'πιναν..
Ψιχαλες λησμονιας στο μετωπο μου πεφτουν...
Αναμνησεις στο απειρο για παντα μενουν...
[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
