| |
εσυ που ευγενια θαυμαζεις στα βηματα μου
ξερεις καλα τα καμωματα μου
ολους τους ξεγελω με χαμογελο και σιωπη
μεσα μου ομως αλυχταω σαν παραπονεμενο σκυλι
κραταω βαθια μου το ζωο που εχω
δεν το διωχνω, δεν το καταστρεφω
αυτο το αγριμι που βριζεις ειμαι εγω
αφου θες να εισαι μαζι μου, μη ζητας να θανατωθω
γιατι αυτο νιωθει τα ενστικτα τα δυνατα
τα παθη και τα σφυρια
γιατι μεσα του κουρνιαζω οταν ειμαι μοναχη
αυτο μου δινει δυναμη και πνοη
γιατι η φυση αυτη, η κατωτερη, η ζωικη
μου θυμιζει οσα ξεχασαν ολοι αυτοι
για χαρη της πολιτισμενης κοινωνιας, το μαλωνω
μα ξερω με τιποτα δεν το φιμωνω
γδερνει, χτυπιεται, αιμορραγει
αλλες φορες παλι, κυλιεται
και με τη χαρα ξεχνιεται..
αυτο το αγριμι το τριχωτο, με τα δοντια και τα νυχια
ειμαι εγω
αν με αγαπας..δεξου το και αυτο!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
