| |
| | Όνειρο |  | | |
[I]Το πάρκο είναι μικρό,λίγα μόλις τετραγωνικά.
Περπατάω στο καταπράσινο γκαζόν μέχρι που τα παπούτσια μου
αρχίζουν να βυθίζονται στη λάσπη.
Σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω την αιτία.
Σα μία ανοιχτή πληγή τα θεμέλια γιά ένα καινούριο κτίριο.
Και γύρω μπάτσοι,πολλοί μπάτσοι, να προστατεύουν τα θεμέλια.
Το βήμα μου γίνεται γρήγορο,το πρόσωπο ντύνεται με τη μάσκα της αδιαφορίας
που έχω πάντα πρόχειρη,να βγώ γρήγορα στο δρόμο,να μη κινήσω υποψίες.
Το δωμάτιο είναι μικρό,ένα γραφείο με ένα λάπτοπ ανοιχτό επάνω του,
στη μία γωνία,στην μέση ένα κρεββάτι με κάτασπρα σεντόνια,
όσο το κοιτάω μου θυμίζει φέρετρο.
Ο ασημένιος ζίπο δίπλα στο λάπτοπ μόνος,που είναι τα γαμημένα τσιγάρα?
Ανοίγω τη πόρτα και βγαίνω.
Ένας τεράστιος διάδρομος και αριστερά και δεξιά πόρτες.
Πόρτες-είσοδοι γιά άλλα δωμάτια σπίτια.
Τέλος του διαδρόμου.Το φως του ήλιου εκτυφλωτικό.
Ένα μικρό στενάκι,μαζεμένα κάτι παράξενα παιδιά,
κρατούν στα χέρια τους χειρόγραφα,έρχονται και άλλα,
μετράω είκοσι τουλάχιστο και έρχονται και άλλα.
Και μετά η αγωνία,φύγετε,φύγετε,έρχονται γιά εσάς.....
Πάλι οι μπάτσοι.....κοιτάνε απλά,δεξιά και αριστερά,στη μέση τα παιδιά,στέκονται.
Περπατάω στην μέση ενός δρόμου χωρίς αυτοκίνητα.
Τετραγωνα κτίρια,χαμηλά,τετράγωνα μικρά παράθυρα,ομοιόμορφα κτίρια,ομοιόμορφα παράθυρα,
μόνο ο ευδιάκριτος αριθμός στη πρόσοψη αλλάζει....495,496,..1009,1010,1011.......
Μία αγωνία με έχει καταλάβει,μία ανεξήγητη αγωνία.
Και να που ξαφνικά ο δρόμος μπροστά μου μεγαλώνει και απλώνει.
Ο ήλιος λάμπει καλοκαιρινός και ας είναι χειμώνας.
Στην άκρη του δρόμου τον βλέπω.
Ένας ζητιάνος με μπλέ κασκόλ.
Χαμογελάει.
Χαμογελάει και η αγωνία εξαφανίζεται,δίνει τη θέση της σε μιά γλυκιά ηρεμία.
Χαμογελάει και χαμογελάω.
Βγάζει το παλτό του και μου το προτείνει.
Και εγώ αντί να το δεχτώ πανικοβάλομαι,φεύγω,φεύγω μακριά του.
Στέκομαι σε μία ψηλή αποβάθρα θαρρείς μέσα στα σύννεφα,
η μία πλευρά έχει κάγκελα,φυλακής ή προστασίας?
Τότε εμφανίζεται η λευκή μορφή ενός γέρου άντρα.
Λευκή?Λαμπερή!
Πρώτα σα να είναι σύννεφο σχηματίζεται το κεφάλι,μετά το υπόλοιπο σώμα.
Το πρόσωπο του είναι γελαστό και αστείο μαζί.
_Θα σε μάθω να αιωρείσαι,είναι εύκολο,να κοίτα εμένα,
ένα βήμα πίσω,δύο,τρία,χοοοοοοπ.
Τινάζομαι από το κρεββάτι μου.Όνειρο.
Ξημερώνει Πέμπτη.Το ρολόι στο κομοδίνο δείχνει 02:40.
Όνειρο.
Στο γραφείο δίπλα στο ανοιχτό λάπτοπ τα τσιγάρα μου,ευτυχώς.
Και ο ζίπο.Μαύρος.
Σηκώνομαι και ανάβω τσιγάρο.
Κάνω ένα βήμα πίσω,δύο,τρία.
Τίποτα.
Υ.Γ.Όταν δείτε κάποιο παράξενο όνειρο μην ανοίξετε τον ονειροκρίτη
γιά να το ερνηνεύσετε.
Πάρτε ένα στυλό και καταγράψτε το.
Η ερμηνεία του υπάρχει μέσα σας,όσο γράφετε θα δείτε ότι καταλαβαίνετε τι σημαίνει.
Καληνύχτα σας.
Και ...όνειρα γλυκά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος | | | |
|
νετη541
14-01-2010 @ 14:57 | ...τωρά εγώ αυτά που ομολογουμένως θα δω στον ύπνο μου να τα αποκωδικοποιήσω ή να στα στείλω πακέτο νά 'χεις να τρέχεις;;;;....λέω γω τώρα...μια σκέψη κάνω...εεε;;;....ντου γιου ριντ μι;;;... ::whist.:: | | Celestia
14-01-2010 @ 16:00 | Καταπληκτικη γραφη και περιγραφη!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
14-01-2010 @ 23:23 | Υπεροχη γραφη μπραβο!!! ::theos.:: | | suaddo
14-01-2010 @ 23:28 | περαν της γενικης παρατηρησης του οτι τα ονειρα σου κουβαλουν κατι το υπερρεαλιστικο που κανεις ονειροκριτης δεν σε πιανει θελω να ρωτησω, μηπως το κασκολ αυτου που χαμογελουσε ηταν πρασινο και δεν προσεξες καλα??? ::razz2.::
πολυ ωραιο ....διηγημα θα το ελεγα Γιαννη
εχεις την ικανοτητα να κοινωνεις τις εμπειριες σου με πολυ μεγαλη ευκολια και να μας βαζεις στη θεση σου μεσα στο ονειρο να το ζουμε κι εμεις μαζι σου...
μπραβο | | ΚατεριναΘεωνα
14-01-2010 @ 23:47 | TO KEIMENO ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ.ΟΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΑΡΚΕΤΑ
ΚΑΛΕΣ(αν και έχεις γράψει και καλύτερες,)ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΑΠ ΑΥΤΑ
ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΣΕ ΟΝΕΙΡΑ.ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΝΕΙΡΟΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ
ΥΠΗΡΧΑΝ.ΕΓΩ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΑΦΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΛΑ.ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΗΧΟΓΡΑ
ΦΗΣΕΙ Κ,Λ.Π............................ ::up.:: ::yes.:: ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ. | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
15-01-2010 @ 06:02 | Μεσιέ Σουαντώ ως πότε τα σχόλια σας στις δημιουργίες μου θα έχουν και αναφορά στην ομαδούλα που υποστηρίζετε?
Δε φτάνει δηλαδή που έχετε καταλάβει τις μεγάλες καρέκλες στο χώρο του ποδοσφαίρου,θα καταλάβετε και το στίχοι?
Κατερίνα,αν δε τα θυμόσουν,πως θα τα κατέγραφες???
Η καταγραφή βοηθάει στο να ανακαλύψουμε γράφοντας τα
τον εαυτό μαςκαλύτερα.
Σε ένα εργαστήριο ονείρων στη Θεσσαλονίκη νομίζω,τα όνειρα μετατρέπονται από την ομάδα σε θεατρική παράσταση.
Μία αναπαράσταση κατά κάποιο τρόπο.
Έτσι το άτομο που έχει δεί το όνειρο το βλέπει να διαδραματίζεται
και ζωντανό μπροστά του και το αποδικωποιεί ευκολότερα. | | poetryf
15-01-2010 @ 08:43 | Ελπίζω να μην αναφερόσουν στον χτεσινό καταπληκτικό ονειροκρίτη της artista_k ::laugh.::
Παραστατικές περιγραφές, όμορφο κείμενο!
Αν και θα ήταν καλύτερο να κόψεις το κάπνισμα ::wink.::
Καλησπέρα Γιάννη μου ! | | artista_k
15-01-2010 @ 09:00 | Δεν μπορώ να το εξηγήσω.... ::huh.:: Λυπάμαι....
Ισως σε βοηθήσω σε κάτι άλλο που θα δεις... Προς το παρόν μια συμβουλή: Nα κοιμάσαι με το παράθυρο λίγο ανοιχτό, ανανεώνεται ο καπνός των τσιγάρων!!! ::rol.:: ::kiss.:: | | Αλντεμπαράν
15-01-2010 @ 12:58 | Ενδιαφέρον. Ξεχωρίζει. ::wink.:: | | **Ηώς**
15-01-2010 @ 12:58 | Πάρτε ένα στυλό και καταγράψτε το.
Η ερμηνεία του υπάρχει μέσα σας,όσο γράφετε θα δείτε ότι καταλαβαίνετε τι σημαίνει.
θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω Γιάννη! ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | | μηχανοδηγος
15-01-2010 @ 14:53 | Πανέμορφο το βρίσκω......
Μην τρως βαριά το βράδυ.......πάντως.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
