| |
| | Η Εύνοια Της Δυστυχίας |  | | |
Στον Αιώνα των άπαντων, μία μικρή στιγμή
Περίπατος με οδήγησε στο έβγα του βουνού..
Ακόμα ο κόσμος σταθερός στην βαρετή σιγή,
Κατάλληλη ανακούφιση για τη βροχή του νου..
Μια δεσποσύνη όμορφη, έπαιζε τεθλιμμένη
Μια μελωδία με λυγμούς, σαν ινδικό σιτάρ..
Με πρόσωπο που έσβηνε και των θεών τα μένη
Και μία σάρπα στα μαλλιά, από χρυσό μπροκάρ..
Δίπλα ο πουτανόσπορος, προλύτης της μιζέριας
Παίζοντας με τις λέξεις της, της μάθαινε να ζει..
Τον κίνδυνο ορμήνευε της ψυχικής ενέργειας,
Την ηρεμία που θα βρει σε εγκέφαλο αδρανή..
Ρουτίνα διαφημίζοντας, πουλούσε σωτηρία
Και η κοπέλα αγόραζε προσφέροντας ψυχή..
Κοιτάζοντας να χάνεται αυτή η πεμπτουσία
Θαύμασα την αφέλεια και βρήκα την οργή..
Κανοναρχόντας τα στοιχειά και μερικά δαιμόνια
Έστειλα να μου φέρουνε το πτώμα του ληστή..
Το πνεύμα ήταν ζωντανό ακόμα στα σαγόνια,
Το πήρα και το επέστρεψα στην όμορφη μικρή..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | One of the indifferent... | | | |
|
sofianaxos
15-01-2010 @ 20:53 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
16-01-2010 @ 00:03 | Ρουτίνα διαφημίζοντας, πουλούσε σωτηρία
Και η κοπέλα αγόραζε προσφέροντας ψυχή.........................
καλή σου μέρα........................πολύ καλό! ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
16-01-2010 @ 00:16 | Μια δεσποσύνη όμορφη, έπαιζε τεθλιμμένη
Μια μελωδία με λυγμούς, σαν ινδικό σιτάρ..
Με πρόσωπο που έσβηνε και των θεών τα μένη
Και μία σάρπα στα μαλλιά, από χρυσό μπροκάρ..
Πολύ καλές εικόνες
Καλημέρα σου
::up.:: ::up.:: | | ... άρα υπάρχω
16-01-2010 @ 05:43 | ...Το πνεύμα ήταν ζωντανό ...
...Το πήρα και το επέστρεψα στην όμορφη μικρή...
...Έργο Θεού... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
