| |
| | Σαν θάλασσα το χειμώνα |  | | |
Ήχος νερών,
την ηχώ τους ντύνομαι
στον απόηχο αυτής της μάχης
παραδίνομαι.
Γίνομαι ένα με τη θάλασσα.
Καταπίνω αλμύρα, καταβυθίζομαι.
Κοχύλια με κατασπαράζουν,
μαργαριτάρια δε βλέπω.
Στο βυθό τούτης της αίσθησης
βυθό ονειρεύομαι πιο βαθύ.
Σκάβω την άμμο,
φύκια χορεύουν
στις άκρες των δαχτύλων.
Η ψαρίσια μου ουρά
μπερδεύει μόνο εμένα
στην κίνηση.
Δεν έχω υπάρξει ψάρι.
Τα μάτια μου τσούζουν
γεμίζουν δάκρυα που το νερό
δεν αναγνωρίζει.
Ίδια σύσταση,
θαλάσσια δάκρυα.
Ρίχνω άγκυρα στο απύθμενο.
Απέραντη αίσθηση, ωκεάνια.
Καλημερίζω ψυχές ναυαγών,
κουβεντιάζω άγκυρες ξένες,
διαπραγματεύομαι θησαυρούς.
Κάτι με τραβάει βαθύτερα,
καταπίνω άμμο.
Χάνω την ουρά μου,
φτερά δε βρίσκω,
με τα πόδια σκάβω,
με τα κορμί μετράω ξανά το βάθος.
Πιο βαθιά!
Όμως φτάνω,
το νιώθω!
Θα γνωρίσω τα βάθη των ωκεανών.
Η αίσθηση γίνεται όλο και πιο κρύα,
αίσθηση λάσπης,
μυρωδιά λάσπης.
Τρυπάω το βυθό
μετράω το απροσμέτρητο.
Χρόνος δεν υπάρχει,
δεν μετριέται πια.
Ξάφνου!
Η πραγματικότητα
σκίζει στα δύο το όνειρο.
Ξυπνάω σε μια λίμνη ιδρώτα.
Κολυμπάω στην αρμύρα πάλι.
Ούτε όνειρο, ούτε εφιάλτη αξιώθηκα.
Μόνο πραγματικότητα,
αρμυρή, κρύα, εναγώνια,
σα θάλασσα το χειμώνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Οι μεγαλύτερες άγκυρες είναι οι φόβοι μας | | | |
|
Μετέωρος Άγγελος
22-05-2005 | Πολυ αξιολογο! Μπραβο! | | annaΤi
22-05-2005 | Ωραίο..... "ρίχνω άγκυρα στο απύθμενο"...κ' η λάσπη....κ' ο βυθός.... ( μου θύμισες έναν από τους πιο ζωντανούς μου εφιάλτες... που σε πείσμα του, εξακολουθώ να βουτώ στα βαθιά!!! ;-) ) Πολύ ωραίο....Φ. ;-) | | Μπάμπης
23-05-2005 | έδωσες ρέστα!!!!! | | Schatzi
23-05-2005 | Μπράβο κι απο μένα. . .(schatzi) | | lina2
23-05-2005 | "ούτε όνειρο/ούτε εφιάλτη αξιώθηκα" ....για μένα αυτό τα λέει όλα! | | pps
24-05-2005 | πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ ωραίοοοοοοοοοοοο | | Ανδρέας Ανδρέου
24-05-2005 | Αξιόλογες σκέψεις και νοήματα για τα χαμένα και τα ανυπολόγιστα.Όμορφο πραγματικά μέσα από το πάντρεμα που τολμάς ανάμεσα στο θαλασσινό και το στέρεο, στο όνειρο και τη στέρεα του μορφή, την πραγματικότητα...Μου άρεσε... | | eryx-t
24-05-2005 | Πολύ ωραίο το ονειρο-εφιαλτικό ταξίδι στο βυθό!
Το όνειρο είναι χώρα. Ο εφιάλτης είναι κακοκαιρία στη χώρα του ονείρου. Οπότε το "αξιώθηκα" πάει αλλού και δεν είναι ωραίο. Είναι γκρίνια. Ποιός δηλαδή αξιώθηκε το "όνειρο" και ποιός τον "εφιάλτη";
Κι ακόμη εκείνο το "Ρίχνω άγκυρα στο απύθμενο", όπως και το "μετράω το απροσμέτρητο", εμένα μου φαίνονται πολύ "εύκολοι", πολύ "πιασάρικοι" στίχοι. Σαν φράσεις. Γιατί σαν ιδέες-αισθήσεις μέσα στο ποίημα-όνειρο σίγουρα έχουν ρόλο.
Είναι πολύ ωραίο πάντως. Ειδικά στα πιο απλά, αστόλιστα κομμάτια του! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
