| |
Μου γνέφεις μέσα στον τυφώνα
και μου χαμογελάς κρυφά
χαμένος είμαι μεσ' τα χρόνια
κι όμως παλεύω στα τυφλά
Κάποτε γύρευες μιά αγάπη
κρυμμένη μεσ' τις γειτονιές
τώρα μιλάς γι' αυτό το κάτι
που ήταν δικό σου μέχρι χθές
Δεν θα τ' αντέξω να με δεις
σε μια κορνίζα σαν κι αυτή
θά' θελα μακριά να ζεις
την πιό κατάλληλη στιγμή
Η μοναξιά που δεν γνωρίζεις
ήταν γεμάτη προσμονή
κι αυτό που εσύ κοντά νομίζεις
ίσως ποτέ να μη φανεί
Για κάθε λέξη που σου δίνω
θέλω μονάχα να σου πώ
είναι καλύτερα να σβήνω
καμιά φορά το σ' αγαπώ...
Δεν θα τ' αντέξω να με δεις
σε μια κορνίζα σαν κι αυτή
θά' θελα μακριά να ζεις
την πιό κατάλληλη στιγμή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
