| |
Εσύ, δεν έχεις ορισμό, εισ’ ένας ήλιος
του μυαλού και της καρδιάς μου ο εμφύλιος
να σ΄αγαπώ, να σε ζητώ, να μην σ’ ορίζω
καταδικάστηκα στο μαύρο και στο γκρίζο
Πως μπορείς και πως αντέχεις
έτσι, να περιφρονάς
μια καρδιά που σε λατρεύει
και για σένανε πονά
Πως μπορείς, δεν με λυπάσαι
σαν εχθρό με τυραννάς
στάσου λίγο, μη φοβάσαι
πάψε να με προσπερνάς
Εισ’ ένας άγγελος γλυκός, είσαι η πούλια
και’ γω της νύχτας αδελφός και της αγρύπνιας
είσαι ο στίχος, στα πιο όμορφα τραγούδια
η μόνη αλήθεια, στης ζωής μου την ασχήμια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
