Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271233 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ληστεία στο Λούβρο
 
ώρα που σίγησε η βοή μεσ' το μουσείο
κι οι πόρτες κλείσανε βαριά οι σιδερένιες
η Αφροδίτη γδύθηκε
την παγερή λευκότη του μαρμάρου.
βαρέθηκε την έγκλειστη ομορφιά
κουράστηκε αγέραστη να μένει
σε ξένη γη και στο άσπρο κέλυφος…
ποθεί στης Μήλου τα χωριά
να γίνει μάνα και γιαγιά.

τ' άκαμπτα πέπλα της πετά στο δάπεδο
ρόδινο αχνό παίρνει ξανά η σάρκα χρώμα,
κι αρχίζει ο χρόνος να μετρά…
στα δάχτυλα σιγά πατά να μην την δούνε
αφήνει πίσω της τον Ποσειδώνα
να ασφυκτιά στο ορειχάλκινό του ντύμα
κι όταν απομακρύνεται ακούει σειρήνες
και φωνές: « άγνωστοι λήστεψαν το Λούβρο»…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
e-LENITSA!!!
23-05-2005
Πως σου ήρθε καλέ αυτό;;
Grisio
23-05-2005
όνειρο!!!!
fevroni
23-05-2005
Χρήστο την καλησπέρα μου, ενθουσιάστηκα και με την ιδέα και με την απόδοση. Μπράβο!
Εκάτη
23-05-2005
απίστευτος....λείπεις!
Tilt
23-05-2005
Πρωτοτυπείς και μπράβο !
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
23-05-2005
το ποίημα εξαίρετο......το ότι δεν σχολιάζεις φυγόπονο......άσε που είμαι και κουτσομπόλης και δεν αντέχω κάτι τέτοιο. :)
annaΤi
23-05-2005
Ωραίο!!!!!!!!!!! .......το έννιωσα Χρήστο μου, ως το μεδούλι του μαρμάρου.... Νά 'σαι καλά κ' να σε διαβάζουμε!!!!
heresy
23-05-2005
δεν είμαστε εδώ για να σχολιάζουμε .. αυτό το κάνουμε από άλλο βίτσιο :) ... είμαστε για να γράφουμε και αυτο το κάνεις υπέροχα :)
επισκέπτης
24-05-2005
πολύ πολύ καλό!
Γιαννόπουλος Χρίστος
24-05-2005
Μου κλέβεις....μου κλέβεις λίγο από τον έρωτα και λίγο απ’ τον υπαινιγμό.....δεν είμαστε μαζί.....είμαστε ένα....πως είναι ένα μια βιβλιοθήκη ή η νύχτα κάτω απ’ τις μουριές.....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο