stixoi.info: Ανάμεσα στα ανάγλυφα στήθη σου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ανάμεσα στα ανάγλυφα στήθη σου

Έχασα τις μελωδίες...
τα βράδια που νανουρίζονται χωρίς όνειρα...
εγώ ψάχνω...
στις νεκρές πλατείες...
μυρίζω τ' αποτυπώματά τους...
έχουν κλαδέψει στο πέρασμά τους όλες τις ευωδιές...
οι ήχου σπασμένοι στα βρώμικα παρτέρια...
ανακατεμένοι με τα σκουπίδια...
ανιχνεύω με τα δάχτυλα το χώμα...
σκληρό κι απροσπέλαστο...
χτισμένο με δόκανα απ' τις σκέψεις τους...
ματώνουν οι παλάμες...
οι ρίζες ρουφούν λαίμαργα την ζωή μου...
αγχόνες σκληρές ασφυκτιούν τον λαιμό μου...
κόβεται η ανάσα...
κι εγώ θέλω να τραγουδήσω στ' άγνωστο όνειρο...
ξαπλωμένος κάτω απ' το υγρό φεγγάρι...
θλιμμένο γεμίζει τα μάτια μου με το αμυδρό του φως...
κυλώντας το δάκρυ του με το δικό του...
του ξεφεύγουν μερικές κραυγές...
πόνου...
θλίψης...
χαμηλώνει μια υπό-σχέση στην μνήμη μου...
κάπου υπάρχει ένας κόκκος χρυσός...
δεν πωλείται ψιθυρίζει...
παραχωρείται στις ψυχής το κενό...
κι εξακολουθώ να ψάχνω...
ποτίζοντας τα στεγνά παρτέρια...
με αίμα καυτό...

...

Θα με οδηγήσει μου φώναξε...
στο ταξίδι που θ' ανακαλύψω το φως...
κι εγώ εξακολουθώ να οργώνω...
χαράζοντας τα αποτυπώματα...
εγκλωβισμένος στις αποπνικτικές στοές...
κάπου στα στεγανά τοιχώματα θα σε συναντήσω...
ξεγελώντας την σχισμή που χωρίζει τις ανάσες μας...
Τότε...
θα σε αγγίξω...
ταξιδεύοντας στις αρτηρίες σου...
ξεκλειδώνοντας τα πύρινα χείλη σου...
εισχωρώντας στους ιστούς σου...
φτερουγίζοντας στις αισθήσεις σου...
εκεί θα χαθώ...
μέσα σου...
σαν όνειρο...
κι ανάμεσα στα ανάγλυφα στήθη σου...
θα φωλιάσω το άβατο της ζωής μου...
θα στην χαρίσω για το δικό σου όνειρο...
που σφίγγεις στις στεγνές παλάμες σου...
θα αφεθώ στην μορφή σου...
λάφυρο ταπεινό...
για το δικό μας ταξίδι...
κοινό κι αδιάβλητο...
κόντρα στο χάος που διαλαλούν...
στ' απέραντο τους κενό...
Ψυχή μου Εσύ...
***
Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

sofiagera 21-01-2010 @ 11:48	κάπου υπάρχει ένας κόκκος χρυσός... δεν πωλείται ψιθυρίζει... παραχωρείται στις ψυχής το κενό... κι εξακολουθώ να ψάχνω... ποτίζοντας τα στεγνά παρτέρια... με αίμα καυτό... ::up.:: ::up.:: ::up.:: TA ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ.......
Mικρουλι 21-01-2010 @ 11:56	Υπεροχο!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
havana 21-01-2010 @ 12:00	ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΥς ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
efrosiba 21-01-2010 @ 12:07	ξεγελώντας την σχισμή που χωρίζει τις ανάσες μας... Τότε... θα σε αγγίξω... ταξιδεύοντας στις αρτηρίες σου... ξεκλειδώνοντας τα πύρινα χείλη σου... εισχωρώντας στους ιστούς σου... φτερουγίζοντας στις αισθήσεις σου... εκεί θα χαθώ... μέσα σου... σαν όνειρο... κι ανάμεσα στα ανάγλυφα στήθη σου... θα φωλιάσω το άβατο της ζωής μου... θα στην χαρίσω για το δικό σου όνειρο... Ψυχή μου Εσύ... ::theos.::
γαλάζια πεταλούδα 21-01-2010 @ 13:38	πολύ μου αρέσει πάρα πολύ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola 21-01-2010 @ 14:40	κοινό κι αδιάβλητο... κόντρα στο χάος που διαλαλούν... στ' απέραντο τους κενό... Ψυχή μου Εσύ... Καταπληκτικο!!! ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο