| |
Και πώς να πω
Κ τι να πω
Τα μεσα ξεχυλίζουν
Και ποια διέξοδο να βρω
Ζωη μήπως φωτίσουν
Και ποιος θ αντεξει την αυγή
στην αγκαλιά του να χει
ένα νεκρό μωρό παιδί
σαν μαραμένο στάχι
είναι πια μέρες σαν κ αυτήν
δε λέει να κοπάζει
η τρικυμία του μυαλού
και της καρδιάς το δάκρυ
τόσο κακό τόσος χαμός και τόση δυστυχία
κ ενας σεισμός ειν αρκετός να θυμηθουν τα θεια..
και τόσα χρόνια ο θεός αραγε δεν το βλέπει
πως γίναμε παγανιστές τίμιου ξύλου ορκιστές
για να μας καταστρέψει?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
