γαλάζια πεταλούδα
22-01-2010 @ 13:26 | Το φεγγάρι μιας αγάπης μεσουράνησε
και τη λήθη μου για λίγο παραπλάνησε
μα είν’ εδώ τα περασμένα και μας βλέπουνε
κι ιστορίες για δραπέτες δεν αντέχουνε
::up.:: ::theos.:: ::up.::
με εκφράζει!!!!!!!! | |
ΛΑΧΕΣΙΣ
22-01-2010 @ 14:03 | Το φεγγάρι μιας αγάπης μεσουράνησε
και τη λήθη μου για λίγο παραπλάνησε
μα είν’ εδώ τα περασμένα και μας βλέπουνε
κι ιστορίες για δραπέτες δεν αντέχουνε
::theos.:: | |
ΤΕΛΛΟΣ
22-01-2010 @ 14:13 | Χέρια της μνήμης μου σφουγγίζουν απαλά
Από την αυγινή σου λάμψη περισσεύματα θολά
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
... άρα υπάρχω
22-01-2010 @ 14:24 | Το ψέμα... με λυπεί... ο χαμός με λυτρώνει...
....Τη λύπη μου άδειασε μιας μέθης παραζάλη....
ο keadas λέει κάτι πολύ ωραίο -το διάβασες-:
"πίνομε
για να μείνομε πίσω!
............
[να κατεβούμε από το κύμα του χρόνου
να ξεπεζέψομε από το τώρα
μη φοβάσαι.
θα ξανανέβουμε το πρωί.]
"
Καλό ξημέρωμα. | |
χωρικός
22-01-2010 @ 14:33 | αυτό δεν είναι συρτάρι, θησαυροφυλάκιο είναι! ::yes.:: | |
oneiropola
22-01-2010 @ 14:44 | Το φεγγάρι μιας αγάπης μεσουράνησε
και τη λήθη μου για λίγο παραπλάνησε
μα είν’ εδώ τα περασμένα και μας βλέπουνε
κι ιστορίες για δραπέτες δεν αντέχουνε
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
**Ηώς**
22-01-2010 @ 15:36 | Στελλίτσα μου είσαι ...ΕΚΠΛΗΞΗ.... ::love.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Kanados416
22-01-2010 @ 17:43 | Χέρια της μνήμης μου σφουγγίζουν απαλά
Από την αυγινή σου λάμψη περισσεύματα θολά
κι όλες τις ώρες στων χαδιών σου τη σπατάλη
πώς;
ψέμα έγινες
ψέμα έγινες κι εχάθης
πραγματική και υπέροχη.
::mad.:: | |
giannisanas
23-01-2010 @ 05:38 | αχ ρε συ, χαίρομαι που βρίσκω πάλι μια αγαπημένη γραφή | |
skorpina 81
23-01-2010 @ 06:47 | Είναι υπέροχη η γραφή σου... ::theos.:: | |
MASTER
30-01-2010 @ 17:17 | χμμμ... λίγο κλειστοφοβικό
γραμμένο στο σκοτάδι το φαντάζομαι | |
 |
