| |
φορές, περνούν απ’ το μυαλό μου τόσα
χιλιάδες άνθρωποι και γεγονότα
και σκέφτομαι πως πέρασαν
τα χρόνια και με γέρασαν
κι εγώ δεν αγαπώ πια όπως πρώτα
κουράστηκα να κάνω αυτό που κάνω
να κλείνω σε κορνίζες ότι χάνω…
κι ανάκτησα το θάρρος μου
λυτρώθηκα απ’ το βάρος μου
κι υψώθηκα απ’ τη ζωή πιο πάνω
τα όνειρά μου τα βαλα σε τάξη
κι είπα και με τα λίγα είμαι εντάξει
και εκείνα που δεν μπόρεσα
σε μια μικρή τα χώρεσα
κρυψώνα της ψυχής μου από μετάξι…
χαιρέτισα τη μέρα που ανατέλλει
κι είπα ότι ναι να ‘ρθει δε με μέλει
και μες στα απροσχεδίαστα
αφέθηκα κι αβίαστα
είδα πως η ζωή, σαν να με θέλει….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
