Το πάθος αφήνει πάντοτε πληγές.
Πληγές που άλλοτε θα σε πονούνε μοναχά
κι άλλοτε θα ματώνουν σαν να γεννήκανε εχθές.
Είναι τα λάθη μας τούτες οι πληγές, που γιατρειά δε βρίσκουν.
Είναι ανθρώπινο να χει ο καθένας μας πληγές
το θάνατο μονάχα να μη βρούμε
που το χαμένο αίμα μας αναζητά
τη δίψα του να σβήσει.
Και τότε θα αδειάσουν οι πληγές
σημάδια μοναχά θα μείνουν
μιας παθιασμένης βιοτής, μιας ανυπότακτης ψυχής.
