| |
Το θρόισμα στα φύλλα που μας ξύπνησε
αηδόνι να 'ταν της μικρής ψυχής μας
στολίδι ανέμου που σε ψέμα κύλησε
τη σπίθα ανάγκης κάποιας λογικής μας
Εσύ ν' ακούς κι εγώ μετρώ τα σύννεφα
οι νύχτες μαρμαρώνουν στο κρεββάτι
με λάγνες νότες πριν και τώρα σου 'γνεφα
από ένα "τότε" που θα μείνει "κάτι"
Ήχος μικρός ειν' η ζωή που πέρασε
γλυκός ψαλμός κι αρμύρα που δεν φεύγει
μπορεί τυφλά κρασί ο καϋμός να κέρασε
μα τη φωτιά σου αν θες κανείς δεν κλέβει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
