| |
Πήρα τους δρόμους κι έψαχνα
στους δρόμους του μυαλού μου
εκεί που σε συνάντησα
την πρώτη μου φορά
μα ήταν όλα ίδια
τα δέντρα και τα κτήρια
είχε πουλάκια δύο στα κλαδιά
Εκεί που πρωτομίλησα
τη σκέψη μου σαν φίλησα
τα δυο σου μάτια τα ξανθά μαλιά
λουλούδια τα χειλάκια σου
και ρόδα στα χεράκια σου
ο χρόνος μας ταξίδευε αργά
Στη σκέψη μου δεν έμεινες
φτερούγισες και πέρασες
στ' ανήμπορου του ήλιου τη φωλιά
ψιλή βροχούλα έπιασε
ο ουρανός συνέφιασε
μαζί του κι η δική μου η καρδιά
Τώρα γυρίζω μόνος μου
το δρόμο για τον πόνο μου
και σκεφτικός γυρνώ το πόμολο αργά
καθώς σε συλλογίζομαι
στο δρόμο που γυρίζαμε
οι δυο μας όλο χάδια και φιλιά
Είπα να μείνω νηστικός, φτωχός, ξαγρυπνισμένος
να αφεθώ στη μοίρα μου
ποια τύχη μου χρωστά
όλα αυτά τα βάσανα
μαζί σου σαν ανάσαινα
στου δωματίου τη μικρή γωνιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
