poetryf
27-01-2010 @ 14:53 | Θα γινόταν μια υπέροχη μπαλάντα Γεωργία μου! | |
sofiagera
27-01-2010 @ 15:04 | Ένα δωμάτιο μονάχα μας ενώνει
ένα δωμάτιο ανάμνηση πικρή
που γέλαγε όταν εσύ ερχόσουν
μα έκλαιγε, σαν έλλειπες εσύ ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
27-01-2010 @ 15:07 | ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ.. δεν βλέπω, ίσως μόνο στο στίχο:
χαλί γινόμουνα και με πατούσα
να ήταν καλύτερα:
γινόμουνα χαλί και με πατούσα
(σχεδόν αστειεύομαι)
μου άρεσε!! ::laugh.:: | |
mytilinia
27-01-2010 @ 15:24 | ψευδώνυμε μου....σε ευχαριστώ για το σχόλιο.... ::razz2.:: ::laugh.:: ::hug.:: | |
Simos_Vassilis
27-01-2010 @ 15:32 | μα εσύ μου απαντούσες με σιωπή.
................ ::theos.:: ::theos.:: ....................... | |
Kanados416
27-01-2010 @ 16:15 | Θα σε λατρεύω πάντα σαν τον άνθρωπο μου
κι ας με κρατάς σαν ρούχο δανεικό.
απλός μα πάντα αληθινός λίγος.- | |
χρηστος καραμανος
27-01-2010 @ 21:36 | Μεγάλα λάθη έκανα μεσ’ τη ζωή μου
τις ώρες που’ μασταν εμείς οι δυο μαζί.
Ώρες αμέτρητες ζητούσα μια σου λέξη
μα εσύ μου απαντούσες με σιωπή.
ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
oneiropola
27-01-2010 @ 22:39 | Μα τόσο σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα
για σένα τη ζωή μου σπαταλούσα.
Μα τόσο σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα
γινόμουνα χαλί και με πατούσα.
Υπεροχο!!! ::up.:: ::up.:: ::hug.::
την καλημερα μου | |
αισχυ(λος)
28-01-2010 @ 00:23 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
28-01-2010 @ 01:10 |
Ένα δωμάτιο μονάχα μας ενώνει
ένα δωμάτιο ανάμνηση πικρή
που γέλαγε όταν εσύ ερχόσουν
και έκλαιγε, σαν έφευγες εσύ.
(Ρ) ::up.:: ::hug.:: ::up.::
ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ | |
Helene52
28-01-2010 @ 02:39 | Μα τόσο σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα
για σένα τη ζωή μου σπαταλούσα.
Μα τόσο σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα
γινόμουνα χαλί και με πατούσα.
Όταν κανείς αγαπά πραγματικά με την καρδιά του έτσι γίνεται ....
Υπέροχο !!!!!!!!!!!
Την καλημέρα μου Γεωργία ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
swordfish
28-01-2010 @ 03:10 | Βάσανα που έχει η αγάπη....όμορφο Γεωργία!!! ::up.:: ::up.:: ::kiss.:: | |
Ναταλία...
28-01-2010 @ 04:06 | Δεν ήθελα να δω ποτέ τον εαυτό μου
μονάχα σου’ λεγα, για σένα είμαι εδώ.
Θα σε λατρεύω πάντα σαν τον άνθρωπο μου
κι ας με κρατάς σαν ρούχο δανεικό.
Τώρα γλεντάς με τόσες άλλες στη ζωή σου
μα εμένανε το ξέρω πως θα θυμηθείς.
Θα νιώσεις μόνος ξαφνικά, μεσ’ τη ψυχή σου
και δε θα ξέρεις που να βασιστείς.
Πολύ ωραία τα είπες ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
28-01-2010 @ 04:56 | Μα τόσο σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα
για σένα τη ζωή μου σπαταλούσα.
Μα τόσο σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα
γινόμουνα χαλί και με πατούσα.
Πολύ ωραίο Γεωργία
Καλό απόγευμα
::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
 |
