Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 θαρρώ πως έτυχε να έχουμε την ίδια ηλικία
 μίλα σιγά όταν μιλάς για αγάπη
 
Δύο φορές γεννήθηκα
πρώτη φορά ζωή που άρχισε στο πριν..
σαράντα τέσσερα και κάτι έτη
χρόνια που ήρθαν , που πέρασαν και έφυγαν
ζωή που έζησα στο χτες
σ έντυσα με ένα φόρεμα, απέριττα λιτό
ματώνοντας τα δάχτυλα που ψηλαφούσαν ρόδα
ζωή που έκλεισα μέσα σε ένα δάκρυ
κυλάς καυτή στο μάγουλο και χάνεσαι ,στεγνώνεις
αφήνοντας μια παγωμένη αίσθηση στο δέρμα
...για δεύτερη φορά ,γεννήθηκα σ ένα φιλί δικό σου
θέρισα του έρωτα το αύριο με τη σπορά του χτες
παρασκευή…η μοίρα κι ο καιρός το είχανε ορίσει
δεν ξέρω, το πώς και το γιατί , ούτε για πόσο
μόνο να σ αγαπάω θέλω ,χωρίς αιτία και σκοπό
δε θα μαδήσω τον ανθό σου μ ερωτήσεις
εισέπραξα και παλαιότερα το μίσχο της αμφιβολίας
αγκάλιασα το χρόνο σου μ εμπιστοσύνη
σε ονομάζω σήμερα , ωσότου τ όνομά σου ανακαλύψω
ζωή μου, απλά θαρρώ, πως έτυχε να έχουμε την ίδια "ηλικία"






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..
 
γαλάζια πεταλούδα
30-01-2010 @ 16:50
σ έντυσα με ένα φόρεμα, απέριττα λιτό
ματώνοντας τα δάχτυλα που ψηλαφούσαν ρόδα
ζωή που έκλεισα μέσα σε ένα δάκρυ
κυλάς καυτή στο μάγουλο και χάνεσαι ,στεγνώνεις
αφήνοντας μια παγωμένη αίσθηση στο δέρμα
::yes.:: ::theos.::
όμορφο!
sofianaxos
30-01-2010 @ 22:03
::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Ποταμιάνος
30-01-2010 @ 23:23
Δυνατός στίχος Γιάννη
Καλημέρα
::up.:: ::up.:: ::up.::
anagou
31-01-2010 @ 00:13
::up.:: ::up.:: ::up.::
oneiropola
31-01-2010 @ 00:22
::up.:: ::up.:: ::up.::
giannis0911
31-01-2010 @ 00:56
Δοκιμάζουμε τον έρωτα μα περισσότερο δοκιμαζόμαστε από αυτόν , γιατί ο έρωτας αξίζει περισσότερο από εμάς , αφού στον έρωτα ξεπερνάμε τον εαυτό μας . Όπως και η ζωή . Ο έρωτας και ο φόβος κάνουν τον άνθρωπο δειλό ή ήρωα , ελεύθερο ή δέσμιο , να πεθάνει ζώντας ή να ζει νεκρός .Ακούσατε ποτέ τα ερωτόλογα των λουλουδιών στις πεταλούδες ; μιλούν με τ άρωμα το χρώμα και το νέκταρ . Όπως και η ζωή …

Ζωή που αλύπητα σπατάλησα στο άνθος των χειλιών σου



Καλημέρα


Simos_Vassilis
31-01-2010 @ 01:39
...για δεύτερη φορά ,γεννήθηκα σ ένα φιλί δικό σου
θέρισα του έρωτα το αύριο με τη σπορά του χτες
............................................................................................
Ναταλία...
31-01-2010 @ 03:49
ζωή μου, απλά θαρρώ, πως έτυχε να έχουμε την ίδια "ηλικία"

Πόλύ ωραίο όλο ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
ΜΑΡΓΚΩ
31-01-2010 @ 09:19
::up.:: ::yes.::
Helene52
31-01-2010 @ 09:21
::yes.:: ::up.:: ::up.::
Akrivauthority
04-02-2010 @ 12:02
...για δεύτερη φορά ,γεννήθηκα σ ένα φιλί δικό σου ....
για πρώτη φορά αντίκρυσα το χαμόγελο της ψυχής σου....κι από τότε θέλω τα μάτια νάχω ορθάνοιχτα...να καθρεφτίζεσαι ήλιε...να περνάς "μέσα"...και να λιώνεις...τον πάγο...

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
giannis0911
05-02-2010 @ 04:50
Σας ευχαριστώ όλους....
giannis0911
05-02-2010 @ 05:38
Akrivauthority

πάνω σου είναι στραμένο όλο το φως που έχω στη ψυχή μου ...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο