| |
Αρμέξαμε σιωπές...
οι φλόγες...
κατάπιαν λαίμαργα τον ωκεανό...
μίσησαν...
τ' αηδόνια τις γκρεμισμένες φωλιές...
τον καιρό που χειμώνιασε...
τις ανάσες...
που γλίστρησαν στο κενό...
***
Περπατώ σε στριμωγμένες εξόδους...
τα χελιδόνια...
θρυμματίζουν τις φτερούγες τους...
μαύρες τελείες ανακατεμένες με λευκό...
μπερδεύουν την ευθεία των ματιών μου...
κι η αποδήμηση θολή...
οι χώρες πολιορκημένες...
ερείπια τα σκαλοπάτια...
βυθός χωρίς ορμόνες το ταξίδι...
στην στέπα της σκέψης...
***
Ανατολής ράισμα...
βροχής συρματόπλεγμα...
χαράζουν τον ορίζοντα...
χορεύοντας οι εφιάλτες...
στην πίστα των ονείρων...
μην μιλάς...
στον θάνατο...
μην χαμογελάς...
στον παγετό...
εξαντλήθηκαν οιφλέβες...
μονάχα λασπωμένο νερό...
κι ένας μαύρο κοράκι...
θρηνούν στ' απέραντο κενό...
Μην...
παρα-στάσεις...
άγονες...
ανα-τρέπουν τον ύμνο των τρελών...
Μην...
...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
