| |
[align=center]γλυκιά πατρίδα των θεών, η μοναξιά
πικρή πατρίδα των ανθρώπων ,μένει
μα είναι γάμος συμβατός κι από ανάγκη
το σώμα την συνήθιζε με τον καιρό , κυλούσε
μες τη σιωπή και το αργοστάλαχτο το δάκρυ
μιά τύψη στου έρωτα τη χάρη
κι όμως
εφήμερος ήτανε δεσμός και αρραβώνας
πάλι φτερούγιζε για αγάπη η καρδιά
σαν όμορφη και άπιστη ερωμένη
μια άλλη ζύγωνε
πιστή ετούτη τη φορά
με μιά ματιά γλυκιά θλιμμένη
στο μεσονύχτι σ είδα εκείνη τη βραδιά
ισόβια μνήμη
είδα τα μάτια σου πασπαλισμένα με φεγγαρίσια γύρη
γόνιμο βλέμμα ερωτικό να με κοιτά και μέθυσε ο αέρας
φύσηξες κι έκλεψες την άνοιξη απο τα χέρια του χειμώνα
σε νιώθω γύρω που φυσάς
σαν άνεμος περνάς
κι είσαι ένα θαύμα..[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
