| |
Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η συνοικία Ελληνορώσων βρίσκεται στο 7 δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων και αποτελεί ουσιαστικά προέκταση των Αμπελοκήπων. Η περιοχή στέγασε αρχικά Έλληνες πρόσφυγες από την Ρωσία, από όπου προέρχεται και η ονομασία της.Η λεωφόρος Κατεχάκη από τα νότια, η λεωφόρος Μεσογείων από τα ανατολικά και το Νέο Ψυχικό από τα βόρεια αποτελούν τα φυσικά της όρια. Η οδός Αδριανείου, πήρε το όνομα της από το Αδριάνειο υδραγωγείο που βρισκόταν στην περιοχή. Πρόσφατα ,αυτή η περιοχή των Αθηνών, βγήκε στην δημοσιότητα λόγω μαζικής συνέλευσης, πορείας και απενεργοποίησης 2 από τις πολλές και παράνομες κεραίες της περιοχής. Οι κάτοικοι και ειδικά οι γονείς προβληματίστηκαν (22.03.2009) σχετικά με τη χρήση ένδικων μέσων και την άμεση δράση, ένα από τα κλασικά ερωτήματα για τους πολίτες που θέλουν να διώξουν κεραίες. Τελικά αφαιρέθηκαν μόνο δύο.
Βράδυ Τσικνοπέμπτης και αποφασίσαμε να τσικνίσουμε. Κάθε φορά διαλέγουμε άλλη περιοχή .Για δύο λόγους. Αφενός για να δοκιμάσουμε καινούργιες συνταγές μαγειρικές και νέους μεζέδες και αφετέρου για να γνωρίσουμε και άλλες περιοχές της Αθήνας. Έτσι φτάσαμε στην Ελληνορώσων, μία πανέμορφη περιοχή. Μέσα στην πρασινάδα και την δροσιά. Πεντακάθαροι δρόμοι,πολλές μονοκατοικίες και λίγες πολυκατοικίες. Πολλούς κάδους σκουπιδιών και πεντακάθαρα πεζοδρόμια. Η νύχτα ήταν μαγευτική και ο κόσμος είχε βγει έξω να γλεντήσει .Σε μία γωνία ,μπροστά στο κατάστημα με αξεσουάρ αυτοκινήτου είχανε στήσει μία άτυπη ψησταριά .Η μυρωδιά ήταν μεθυστική και ο κόσμος γύρω φίλοι και συγγενείς έπιναν τα κρασάκια και τις μπίρες τους κοντά στα φρεσκοψημένα κρέατα. Μου θύμισαν αυτά που γίνονται στην Αλεξανδρούπολη την περίοδο των Χριστουγέννων. Με τα τραπεζάκια στο πεζόδρομο και όλο τον κόσμο καλεσμένο για κέρασμα. Τύφλα να έχει η οικονομική κρίση. Λίγοι και καλοί κοντά σε ένα τραπεζάκι φτάνει να έχεις καλή διάθεση και να μην μπεζεριάσεις(έτσι λέμε το να βαρεθείς στον Έβρο). Ο Έλληνας ξέρει να γλεντάει και όσες μπόρες και να περάσει θα χαρεί την κάθε στιγμή. Ξέρει ,ως λαός, ότι ΄΄ ότι φάμε και ότι πιούμε …είναι ανεπανάληπτο επειδή αύριο δεν ξέρει τι θα του προκύψει.
Φτάσαμε στην ταβέρνα και στρωθήκαμε στις δοκιμές. Μία οι μριζολίτσες, άλλο το πολίτικο κεμπάπ, άλλο το λουκάνικο και δίπλα άφθονες σαλάτες. Οι λιχουδιές αξιολογήθηκαν και πήρανε δέκα και οι κοιλιές μας άρχισαν να βογκάνε . Το κρασάκι έρεε άφθονο και τα γέλια και οι συζητήσεις κάνανε την βραδιά μας ευχάριστη. Δίπλα μας μαζεύτηκε κόσμος και η ταβέρνα έσφυζε από ζωντάνια και κέφι. Στο τέλος ήρθαν οι σόδες και ο λογαριασμός. Οι πρώτες ξελάφρωσαν τα παραγεμισμένα στομάχια και το δεύτερο άδειασε τα πορτοφόλια μας. Πληρώσαμε ρεφενέ και μείναμε όλοι ευχαριστημένοι. 15 ευρώ το άτομο και είχαμε σκάσει.
Η βραδιά τέλειωσε πολύ ευχάριστα όταν βγαίνοντας από την ταβέρνα ακούσαμε μία σκοτσέζικη γκάιντα να παίζει. Δεν ήταν όνειρο αλλά πραγματικότητα. Στο απέναντι πάρκο ένας κύριος, λάτρης του σκοτσέζικου παραδοσιακού τραγουδιού έπαιζε απαλά και όμορφα μία Great Highland Bagpipe .Τον κοιτάξαμε και δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον χειροκροτήσουμε όταν τέλειωσε. Πράγματι η βραδιά ήταν καταπληκτική και το μουσικό της φινάλε απέδειξε ,για πολλοστή φορά ότι η μουσική δεν έχει σύνορα. Η γιορτή ήταν για όλους ανεξάρτητα από εθνικότητα και θρησκευτικά πιστεύω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
