| |
| | Φίλε μου |  | | |
Φίλε μου. Ποιος μας σιμώνει πάλι μες στις σκιές του μισοσκόταδου της κάμαρής μας; Κοιμήθηκε ο Μορφέας πριν από εμάς και μας άφησε μονάχους, εμένανε εδώ, σε αυτό το χάος που έχω για σπίτι μου, κι εσένα στο μικρό και τακτικό λημέρι σου καταμεσής της οχλοβοής αυτής της πόλης που γερνάει χωρίς σοφία. Πριν λίγες ώρες σήμερα μιλήσαμε κάτω απ' το φως του ήλιου, κάτω απ' το φως της σύνεσης και της υγείας της μέρας, και είπαμε πάλι λόγια σοφά κι αληθινά και μετρημένα και γεμάτα, όπως αρμόζουν στους ανδρείους της καθαρής σκέψης και των άκρατων παθών. Όχι, όχι φίλε μου, δεν μας διανέμω ρόλους πια. Δυο εκκρεμή είμαστε, pendulums, αιθεροβατώντας σίγουρα γύρω απ' το κέντρο μας όσο η γη από κάτω μας γυρίζει γύρω γύρω... μας δένει μια μικρή, γερή κλωστή, και πότε τράβα με εσύ, πότε τραβώ σε εγώ, σαν να συγχρονιζόμαστε, κι αυτό είναι όλο, και είναι αρκετό.
Κι έρχεται η νύχτα φίλε μου, σαν πάντα της, που τόσο αγαπώ να μ' αναλώνει. Και λόγια κι ερωτήματα και μιαν ανησυχία σκοτίζει το κεφάλι μου, που τόσο αγαπάς να εξορκίζεις. Κοιτώ τον που σιμώνει ήρεμα και ξέρω πως πριν προλάβω να κοιμηθώ καπνός θα γίνει κι αυταπάτη, και αν δεν γίνει θα του καρφώσω κατάστηθα το καρφί της δυνατής συνείδησής μου, όπως ξορκίζανε στους μύθους τους βρυκόλακες. Εσύ το ξέρω φίλε μου, δεν τ' αγαπάς τα παλούκια, φροντίζεις πάντα απλά να ελπίζεις, έχεις στην τσέπη σου το μοιραίο εκείνο της Πανδώρας κουτί, που τόσο τραγικά αδύναμη ήταν εκείνη να διαφεντέψει.
Φίλε ακριβέ μου, καθένας με τα όπλα του. Θα κάνω την ποδιά μου πεζούλι να τα θέσεις για να ξεκουραστείς απ' το διαφέντεμα, θα έχω 'γω το νου μου. Κι εσύ θα βάζεις το κορμί σου στύλο να με στηρίζεις να τα βαστώ, ότι πολλά βαριά είναι τα καρφιά του νου. Λίγο, λίγο, θα αξιωθούμε κι εμείς να δούμε το ίχνος της γης που γύρισε κάτωθέ μας, γραμμένο με την δική μας, τρεμάμενη και άστατη τροχιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
ΛΑΧΕΣΙΣ
06-02-2010 @ 18:34 | Λίγο, λίγο, θα αξιωθούμε κι εμείς να δούμε το ίχνος της γης που γύρισε κάτωθέ μας, γραμμένο με την δική μας, τρεμάμενη και άστατη τροχιά.
Μονάχους μονάχους με λόγους και πάθους...
Ποιος μας σιμώνει πάλι μες στις σκιές του μισοσκόταδου της κάμαρής μας; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
| | montekristo
07-02-2010 @ 06:06 | πολλά βαριά είναι τα καρφιά του νου...Λίγο, λίγο, θα αξιωθούμε κι εμείς να δούμε το ίχνος της γης που γύρισε κάτωθέ μας, γραμμένο με την δική μας, τρεμάμενη και άστατη τροχιά
μπα γυρίζει ανεξαρτήτως απο την πάρτη μας αυτή
ωραίο πράγματι
::smile.:: | | ANTHEKTIKI.
14-02-2010 @ 15:43 | exeis xarisma.. stin grafi.. an afta einai dika sou, exeis xarisma.. kalimera. ::blush.:: ::blush.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
