| William Shakespeare (1564-1616)/ Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Σονέτο 34
Γιατί μου λες θάναι λαμπρή η μέρα ;
Φεύγω χωρίς μανδύα την αυγή
Κι η καταχνιά σκεπάζει πέρα ως πέρα
Τον ήλιο που υποσχέθηκες θα βγεί.
Το να σκορπάς τα σύννεφα δε φτάνει
Όταν καραδωκεί η αστραπή.
Τι βάλσαμο είν’εκείνο που θα γιάνει
Τον πόνο αλλά θ’αφήσει τη ντροπή;
Ούτε η μετάνοιά σου βοηθάει
Στην πίκρα μου παρηγοριά να βρω.
Η λήπη απλώς για κείνον δε μετράει
Της προσβολής που φέρει το σταυρό.
Αλλ’είναι ειληκρινά τα δάκρυά σου
Κι ό,τι κι αν μούκανες θα το ξεχάσω
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|